Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
»Of ik het herken!" riep Kin-Fo uit. »Wie anders dan ik had dien gekken brief kunnen schrijven?" »Welnu," vervolgde Lé-ou, »daar gij de wettige begeerte uit om den brief te bezitten, ziedaar, verscheur, verbrand, vernietig dit gevaarlijke stuk! Dat er niets overblijve van den Kin-Fo die het geschreven heeft!"
KROGSTAD. In de zachts mogelijke termen uitgedrukt. Die brief mag niet in zijn handen komen! Verscheur hem! Ik zal toch het geld wel zien te krijgen. KROGSTAD. Pardon mevrouw, maar ik meen u daar straks gezegd te hebben.... NORA. O ik spreek niet van het geld dat ik u nog schuldig ben. Zeg mij hoeveel geld u van mijn man verlangt, dan zal ik het u bezorgen.
Als ons hart zegt, men doet u ongelyk, gy verdient dit niet, dan is de belediging zelf, vreugd, by de bewustheid dat wy haar, die ons lief heeft, kwalyk behandelen; óók terwyl zy zich bevlytigt om ons te helpen. Dit gevoel, hoe pynlyk, troost my echter; het maakt my uwer vergeving waardig. Verscheur myn laatsten Brief. Laat hy zyn als niet geschreven: ik was moedeloos.
Dat kind is nu de bruid, ja haast de vrouw van een ander. Moedig dan! verscheur dit blaadje karton opdat de aanblik ervan je hart niet meer beroere, en schuldig doe staan voor 't oog van God en je zedelijk gevoel. Weg met de beeltenis van dat schoone kind! -Maar, zij was immers toch je élève! zij zelve gaf je dat blaadje. Zie, haar naam staat daar en onder den uwe.
"Reinout is haar zoon niet," zeide Arkel: "zoomin als de uwe." "Niet!" herhaalde Aylva: "en wie dan...." "Bij al wat heilig is!" riep vader Syard, zich voor den Bisschop nederwerpende! "Hoogwaardigste! zoo u het vreeselijk geheim bewust is, verscheur dan het hart eens vaders niet." "Verscheuren!" zeide de Bisschop: "is Deodaat dan geen Ridder, wien elke vader trotsch zou wezen, zoon te noemen?"
Ik heb al uwe brieven verbrand, en zal uw portret bij de eerstvolgende gelegenheid terugzenden. Verscheur als 't u blieft mijn gekrabbel; den ring met mijn haar moogt ge gerust behouden." Elinor las den brief, en gaf dien zonder iets te zeggen terug. "Ik zal maar niet vragen wat je denkt van den stijl," zei Edward.
Maar dat genoegen zal ik hem niet bereiden, ik zal dit leugenweefsel, waarin hij mij wikkelen wil, verscheuren, er mag van komen wat wil! Alles is beter, dan dit liegen en huichelen. Maar hoe? Hoe? Mijn God, mijn God! Was wel ooit een vrouw ongelukkiger dan ik?... Neen, ik verscheur het, ik verscheur het!" riep zij uit, sprong op, drong haar tranen terug en ging naar de schrijftafel.
Op de volgende wijze drukt hij zijne gevoelens uit: "Gij hebt mij verschillende malen verteld, dat gij uwe brieven nooit in klad schrijft. Ik heb uw voorbeeld gevolgd, maar ben er niet wel bij gevaren, want dikwijls overkomt het mij, dat ik bij overlezing alles weer verscheur.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek