Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
»Ja, dat moesten we doen!" riepen de anderen, behalve Vermaat. »Wat zegt de gastheer ervan?" vroeg de oude wachtmeester. »Ik ben er tegen," antwoordde Vermaat. »Je bent de eenige van het geheele escadron, die niet met onzen chef is ingenomen, wat heb je toch tegen hem?" vroeg een fourier, de vierde van het clubje.
»Nu, dat moet nog al meevallen," zei mijnheer Vermaat. »In het Dagblad las ik ten minste, gisteravond, dat wij ons hier te lande over het algemeen een veel te buitensporig denkbeeld van zoo'n Poolschen winter maken, maar dat wij, wat d
Gelukte hun dit, dan kregen zij borden met het Keizerlijk wapen voor hun deur en verkochten de regie-tabak, door de magazijnen geleverd, in kleine pakjes, voorzien van het Keizerlijk merk. Mijnheer Vermaat had het onmogelijk van zich kunnen verkrijgen, om Fransch ambtenaar te worden en het Keizerlijk wapen voor zijn deur te dulden.
Gedurende een half uur werd er nu niet veel anders gedaan dan gegeten en gedronken; vervolgens werden de pijpen opgestoken, terwijl de flesch bleef rondgaan. »En vertel ons nu eens, Vermaat, hoe de ritmeester je het kruis heeft overhandigd; heeft hij niets gesproken?" vroeg de fourier. »Dat wil ik jullie in een paar woorden wel even zeggen.
Den volgenden morgen kwam een buurman de familie Vermaat met een stralend gezicht vertellen, dat generaal Molitor met zijn 1600 man 's nachts in alle stilte naar Utrecht was gegaan. »En nu is 't Oranje boven in de stad!" vervolgde de man opgewonden. »Aan den Zandhoek, hoor ik, staat al een Oranjeboom en daar dansen jonge meisjes in 't wit om heen, dat het een liefhebberij is!
't Was dus waarlijk geen wonder toen Jakob den Zondag vóór 's Keizers intocht zijn vriend Reinier tot een roeitochtje afhaalde dat mijnheer Vermaat bij het heengaan hun meer dan ooit tot voorzichtigheid in hun spreken aanspoorde. Nauwelijks echter kon Jakob zijn woorden volkomen onbereikbaar achten voor ieder verraders-oor, of hij moest zich uiten over iets dat hem zeer onaangenaam had getroffen.
»Je weet niet wat het is," riep Vermaat driftig, »op die manier te worden getergd en geprikkeld; ik was veel liever met arrest gestraft dan had ik ten minste mij kunnen beklagen, terwijl hij mij nu den mond gestopt heeft..." »St! St!" klonk het afkeurend van de anderen. »Wat!" riep de legionaris, zich al meer opwindend, »wat! die decoratie! ze heeft voor mij geen waarde...!"
»Vraag dat maar eens aan de anderen; ik heb het hun verteld," antwoordde Vermaat, terwijl hij een flesch open trok. »Och, oude nesterijen!" zei de grijze wachtmeester schouder-ophalend. »Maar de ritmeester handelt verstandiger dan jij, Vermaat; hij toont, dat hij 't geen vroeger tusschen jullie is voorgevallen, vergeten en vergeven heeft." »Wie zègt je, dat hij vergeten heeft?" vroeg Reinier.
Hij maakte rechts-omkeert en wilde gaan. »Wacht, Ros, ik ga met je mee," zei Jakob, »ik zal me zelf in arrest begeven; wachtmeester Vermaat, tot ziens!" »Dat zal ik je beiden inpeperen!" gromde Reinier, bleek van wraakzucht. Maar tot zijn spijt werd hij reeds den volgenden morgen naar een nog onvolledig regiment overgeplaatst. Achtste Hoofdstuk. De opmarsch.
Mijnheer Vermaat, die tot de voorste rijen had weten door te dringen, las het papier met klimmende ontroering. Maar toen hij aan dat gedeelte kwam: »Onze kavalerie was zoodanig geslonken, dat men de officieren, die nog een paard hadden overgehouden, heeft moeten vereenigen, ten einde er vier compagnieën van te formeeren, elke compagnie van honderd vijftig man. De generaals vervulden er de functiën van kapiteins, de kolonels die van onderofficieren," toen hij d
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek