Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
»Je zult niet sterven, Vermaat," antwoordde Jakob Stargardt, zijn klamme hand grijpend, die geheel bebloed was; »je zult niet sterven; we zullen doen wat we maar kunnen om je te laten genezen." »Waarom ben je me komen opzoeken?" vroeg de gekwetste, terwijl zijn oogen zich langzaam weer sloten.
Tegen betaling van een daalder per maand werd aan mijnheer Vermaat, uit het koffiehuis aan den overkant, iederen avond na zevenen, als de bezoekers de krant al gelezen hadden, het Staatkundig Dagblad van het Departement der Zuiderzee bezorgd. Daar dit het orgaan der regeering was, werden alle stukken er dus het eerst in opgenomen.
Vooral jij, Vermaat," wendde hij zich nu meer in 't bijzonder tot Reinier, »moogt wel van geluk spreken. Kijk, wij zijn maar domme kerels, die als kind niets geleerd hadden, maar help eens kijken, jij zult fortuin maken in dezen veldtocht! Als majoor zie ik je nog terug komen! Nu ja, mits je moedig bent natuurlijk!" Reinier's ijdelheid was niet weinig gestreeld.
Voor den winkel van mijnheer Vermaat, den tabaksverkooper over de Munt, houdt hij eindelijk weer stil. Mijnheer Vermaat heeft hem een bestelling gedaan met het oog op de naderende Paschen. Hij is nog een oud vriend van Stargardt uit die dwaas-opgewonden dagen van »gelijkheid en broederschap" en zelden zal hij verzuimen een praatje te maken, als Franciscus komt venten.
U weet heel goed, dat uw ondoordachte woorden u groote onaangenaamheden zouden kunnen bezorgen; maar wij zijn vijanden daarom moet ik in dit geval doen, als had ik niets gehoord." Hij groette en vervolgde zijn wandeling. »Dat is nu zeker, wat ze, geloof ik, een »edelmoedig vijand" gelieven te noemen," mompelde Vermaat woedend. »Bah, wat een onverdrágelijk ras!" Tiende Hoofdstuk.
En de garen- en lintwinkel op de Leidsche straat hing vol met Oranje lint! Maar die werd binnen een half uur al leeg verkocht! Eindelijk is het dan toch Oranjeboven!" »Ei kom," zei mijnheer Vermaat, »ik kan het nog maar slecht gelooven." En hij stond op, om naar zijn kantoor te gaan; want na lang tobben had hij eindelijk een baantje gevonden, dat redelijk wel betaald werd. »Niet gelóóven?
»Ik zag, dat hij een officier een houw gaf; meteen kreeg zijn paard een slag, waardoor het begon te steigeren... Op dat oogenblik schoot een Russische dragonder zijn pistool af, vlak langs mijn oor, en wachtmeester Vermaat kreeg het schot in zijn borst. Hij stak zijn armen in de lucht en viel achterover; en het paard viel op hem." »Dus weet je niet zeker, of hij werkelijk dood is?"
Verdienen doen we niet meer, als alles dus opgeteerd is, mogen we gaan bedelen." »Kom, kom! Moed houden!" troostte juffrouw Vermaat. »Is 't niet een zegen, dat we vooreerst geen gebrek behoeven te lijden? Geen ellende vóór den tijd, zeg ik maar en met zuinigheid en overleg kunnen we nog een heele poos voor armoe bewaard blijven."
»Ja," zuchtte Juffrouw Vermaat, »'t is een treurige tijd tegenwoordig;
Hij ging naar zijn paard, rukte het chabrak los en haalde uit een der holsters een rol linnen: Moeder Jane had hem geleerd, dat hij dit altijd bij zich diende te hebben. Reinier Vermaat bleek een schot in de borst te hebben; het bloed vloeide nog langzaam uit de wond. Jakob, bijgestaan door zijn oppasser, verbond de kwetsuur zoo goed hij kon, om het bloed te stelpen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek