Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Door het huwelijk met hun broer, had zij hen volgens Corsicaansche begrippen, in hun rechten op diens fortuin te kort gedaan; dit kon haar niet worden vergeven. Hoe Bonaparte tot zulk een vrijwel onberaden echtverbintenis was gekomen?
En die mensch, die haar veertig jaar zoo trouw heeft liefgehad, zal een moordenaar worden. "Moet ik nu ook nog vergeven?" zegt zij. "Heb je niet schuld aan al mijn ongeluk, Kristiaan Bergh? Ga naar de kavaliers terug, en verheug je over je werk." Toen ging de Majoorske. Ze ging rustig heen, maar liet ontzetting achter. Ze viel; maar zelfs in haar vernedering was ze groot.
Doch God antwoordde hem niet, tot den morgen, nadat hij den geheelen nacht niets had gedaan dan bidden. Het was licht, toen hij opstond. "Hoe vreeselijk telt uwe zonde bij God, die Kaïn niet heeft vergeven.
"Jawel," was het antwoord, "wij hebben op onze knieën God gebeden, onze harten te verlichten en onze zonden te vergeven; wij hebben voor onzen koning gebeden, dat zijne regeering voorspoedig en zijn leven vreedzaam zij; wij hebben God gesmeekt, dat hij de overheid bescherme en verdedige".
En nu hebt gij ons van het leven willen berooven; gij hebt dus meer verdiend dan eenvoudig den dood. Maar wij zijn christenen. Wij willen u alles vergeven. Gij zult uw vrijheid en wapenen terugontvangen; en daarvoor moet gij ons beloven, dat aan niemand van ons, die hier zitten, ooit door u een haar gekrenkt zal worden."
Hierna vraag ik U als aan een vader mij te vergeven, dat, als hij nu niet ophoud, ik het aan mijn man zal zeggen en aan mijn broeders, er mag dan van komen wat wil. Want ik zie hem liever beleedigd, als het moet, dan dat ik door hem wordt geschandvlekt. Vaarwel, vader!
Hen, die zoo spreken, moet men dit vergeven, omdat het niet te gelooven is, dat een andere dan een rechtmatige reden ze beweegt, daar de monniken goede lieden zijn, die den arbeid ontwijken uit liefde tot God en bij sluizen vol malen maar in het geheim en als zij niet een beetje naar den geitebok roken, zou hun omgang veel aangenamer zijn.
Mevrouw antwoordde niet, maar sloeg, de oogen vol tranen, haar arm om Eline's hals en kuste haar. Beiden bleven zoo zwijgend. En kan u me dan eenigszins vergeven, dat ik u verlaat.... O, waarom blijf je niet bij me? Ik ben u tot verdriet, en geef u niet de minste vreugde. Ik kan niets voor u doen.... u kan niets voor mij doen. Ja, het was wel waar. Mevrouw kon niets voor haar doen.
De aangesprokene knikte; onmiddellijk werd de prop verwijderd, doch de Oude Donder gaf hem de vermaning: "Als gij luid spreekt, zult gij sterven. Maar als gij u bij ons wilt aansluiten, zullen wij u alles vergeven, en zult gij deel hebben aan den buit. Antwoord mij!" Buit! Bij dat woord kreeg de Timbabatsj een ingeving, een bijzonder gewichtige ingeving.
Eenmaal zijt gij ondanks al uwe geloften mij ontrouw geweest, maar ik had het vergeven en vergeten, omdat ik begreep dat gij voor eene verleiding waart gezwicht gelijk ik die niet kende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek