Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Hij is voornemens in vreemden krijgsdienst te treden, nu zijn minister hem in eigen land het soldaatspelen vergalt. Zijn militaristische geestdrift, die hem in den Duitschen vorstenbond drijft, maakt Goethe waakzaam.
Waarde Simone, Gij neemt geen deel aan 't feest. SIMONE: 't Is vreemd, Heer, 'k kan Vanavond met u eten niet of drinken. Een booze luim, een koortsigheid van 't bloed, Dat anders toch bedaard is, een gedachte Die als een adder rustloos ommekruipt, Als een krankzinnge sluipt van cel naar cel, Vergalt mijn smaak en zet mijn lust tot spijs En drank in walging om.
De Oosterling is nu eenmaal niet bij machte, de toekomst donker in te zien. Hij weet, dat iedere dag genoeg heeft aan zijn eigen kwaad en dat de mensch niet kan weten "wat morgen brengen zal". Ik bewonderde hem, en dacht dat het zeker aan ons kil klimaat zonder zon is te wijten, dat daar zulke sombere gedachten worden gekoesterd en de vrees voor de toekomst het tegenwoordige vergalt.
De andere arbeid, onder ontslagen gevangenen, drankzuchtigen en zwervers, is van niet minder belang. In den regel stellen wij ons voor, dat de gevangene in zijn kerker vurig naar de vrijheid verlangt. En dit is ook zoo. Toch is er iets, dat hem al 't genot der vrijheid geheel vergalt. De gevangene weet, dat hij in zijn gezin de eereplaats kwijt is. Werk krijgt hij niet gemakkelijk meer.
"An welleke kant mot 'k ze dan opensnijje?" vroeg-ie "links of rechts?" "Snijdt uwe ze ope an de buik", zei Essie: "dan heit-u links en dan heit-u rechs as u ze vergalt is de heele maaltijd verschteurd"... Voorzichtig zette Eleazar de punt van 't mes in 'n buik, snee toe naar den kop en in 't geschemer der plaats, slipte 't vuil uit de wond. De gal kon-ie niet vinden.
"Och, juicht niet om dien jammerlijken triomf, die nu mijn leven vergalt; toen juichte ik ook, en in mijn overmoed lachte ik Harry uit, die het hoofd schudde en voorzichtigheid preekte. Ja, Leo! gij moogt, gij moet het wel hooren welk een schepsel ik ben, als mijn zelfgevoel, mijn trots wordt geprikkeld.
In iederen arbeid steekt genot, in den schoolarbeid zelfs een heel groot genot voor bijna alle kinderen. Maar men verbittert er het lekkerste brood, vergalt er de zoetste melk. En zoo maakt men de kinderen het eten en drinken onmogelijk, hoe graag ze het van nature ook doen. We waren met ons vieren, mijn broer en ik, en dan nog twee klasgenooten, Willem en nog een ander.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek