Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Als het waait, dringt het zand overal door de luiken, komt in alle kamers; de hemel verduistert, het wordt donker, buiten is het onmogelijk op twee passen afstands voor zich uit te zien, de telegraafdraden brommen en huilen, en het is zóó donker, dat men het licht moet aansteken. Vier dagen voor onze komst had nog een vreeselijke storm gewoed.
Als ze boven de speelplaats blijft staan, verduistert ze de zon, en het moet een heele poos musschen regenen op een van de bergtoppen, eer zij, die midden in de wolk vlogen, weer een glimp van het daglicht zien. Maar de allergrootste vogelwolk komt toch pas aan. Die is gevormd door troepen, die van alle kanten toestroomden, en zich bij elkaar aansloten.
Burgers en ridders, Vlamingen en vreemden vermengen zich tot eenen akeligen warklomp, en zwoegen en strijden, hakken en pletteren, huilen en slaan.... De lucht siddert, de aarde beeft, de zon verduistert onder het stof, dat uit het zwermend gevecht opstijgt; reeds heeft zij de helft harer hemelbaan doorloopen, en nog immer kaatst haar licht terug in stroomen vlietend bloed, nog immer ziet zij den ijselijken menschendrom over hoopen lijken heenvlotten.... Maar het gaat eindigen: de strijd vermindert, de meesters met de gulden sporen zijn gevallen.
Een willekeurige uitdrukking van het gelaat en een willekeurige samentrekking van de aangezichts-zenuwen, waarbij de ademhalingswerktuigen nagenoeg niets te verrichten hebben; terwijl de tranen.... »Welnu de tranen?".... vroeg mistress Sinclair. »Slechts een vloeistof zijn, die den oogappel verduistert. Die vloeistof is samengesteld uit chloruur van sodium, phosphorzure kalk en chloorsoda!"
Hetzij de hemel klaar is, of de stormwind het licht der zon door stofwolken verduistert, 't is alles om 't even; dit Paard is een edel dier, dat het woeden van den storm veracht. In deze wereld is er geen, die het evenaart. Snel als de Zwaluw ijlt het voort; het is zoo licht, dat het op de borst van uw geliefde zou kunnen dansen, zonder haar lastig te zijn.
"Stil," zei Gurth; "wees stil; beleedig hem niet door uw gekheden, en ik vertrouw er vast op, dat alles goed zal gaan." Als in den herfstnacht koud en lang, Zijn eenzaam pad verduistert, 't Is naar des kluiz'naars lofgezang, Dat liefst de pelgrim luistert.
Maar wat bedenkingen zyn wysheid, en daar neven De voorgenoemde macht aan ons ook mogen geven, Verzekert echter ons aan d’andre kant, geheel Messieurs, uw goedheid, die wy zien voor ’t minste deel Ons nadren; ’k werp daar op myn anker in de stroomen. d’Onnoozelheid heeft voor Dandyn ook niet te schroomen, Ja voor dien Cato van heel Frankryk, wiens verstand Nooit wierd verduistert door een gek uit Switzerland.
Sisa liep hard naar haar huis in die eigenaardige zinsverwarring welke zich bij ons voordoet, wanneer te midden van 't ongeluk we ons door iedereen verlaten zien en alle hoop ons verlaat. Dan is 't of alles om ons verduistert, en als we dan in de verte een nietig lichtje zien schijnen, dan ijlen we erheen, het tegemoet: 't mocht wat of er midden op ons pad een afgrond gaapte!
De grijsaard echter wendde het gelaat naar de stervende, en riep in overstroomend gevoel zijner smart: »O Anneke, gaat gij mij nu verlaten?" »Het is de wil des Heeren," fluisterde zij zacht. »Gij waart de zon van mijn dag," riep hij klagend, »en de ster in mijn nacht. Doch mijn zon verduistert en mijn ster gaat onder!"
Zit ze nog in de duisternis der bosschen van Wermeland haar tooverliederen te zingen? Verduistert ze er nog de schoonheid van 't lachend landschap, verlamt ze nog de vreugde over 't leven? Groot is haar macht geweest, ik weet dat! Ik, die haar ijzeren hand om mijn hart heb gevoeld. Maar nu moet niemand meenen, dat ik nu iets griezeligs of vreeselijks vertellen zal.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek