Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Men kan dan ook verzekerd zijn, dat zij, om meer schijn van waarheid aan haar lasterlijke en valsche ingevingen te verleenen, de zegels van de aan haar meester gerichte brieven verbrak, die, dupe van dezen streek, er duizend gevolgtrekkingen uit afleidde, de eene nog vreemder dan de andere, over wier zonderlingheid zich echter niemand, die dit alles in aanmerking neemt, langer verwonderen kan.
Simonides was de eerste, die het stilzwijgen verbrak. Hij herinnerde zich dat hij de gastheer was. Esther, zeide hij, het is reeds laat in den avond. Voordat wij verder gaan moest gij ons wat ter verfrissching voortzetten. Zij schelde, waarop een dienstmaagd brood en wijn bracht en het gezelschap aanbood.
Zij liepen een tijdje zwijgend voort; ieder was in zijn eigen gedachten verdiept. De afgezant verbrak het eerst het stilzwijgen. "De jonge vrouw," zei hij, "liep dus van de eene kamer naar de andere, zonder er eene naar haar zin te vinden, en zij zeide: 'Laat ons nog eens zoeken!" "Juist zoo," hernam Maroessia, "dat zeide zij!
De vertoornde paltsgraaf had bevolen, hem de tongen te brengen, als bewijs van het uitgevoerde bevel. Hardvochtig sleepten de knechten de ongelukkige naar het meest woeste deel van het woud, waar slechts het schreeuwen van een roofvogel of de kreet van een dier uit het bosch de stilte verbrak. Reeds hadden ze de messen getrokken.
Ik heb, gelijk het mijn waardigheid betaamde, mijn recht door de wapens willen bevechten, maar het lot was tegen ons, de meinedige Edward van Engeland verbrak het verbond dat wij gemaakt hadden, en verliet ons in de nood. Nu is mijn land verbeurd ik ben de geringste onder UEd geworden en mijn grijze haren mogen de Graaflijke kroon niet meer dragen. Gij hebt een andere Heer!"
Ook dit deden ze ten laatste niet meer. Het was eerst middag; maar beiden waren ze, door het zware werk en de voortdurende onzekerheid en angst, reeds doodmoe. Op een gegeven oogenblik verbrak Kees plotseling het langdurig zwijgen: »Nu weet ik het!" Verwonderd keek Marti op. »Wat weet u, heer?" »Wie die Amat is, die ons zoo valsch heeft verraden. Ik dacht al, dat ik hem meer gezien had.
Maar onder elkaar noemden zij zich altijd «juffer» en prezen den goeden, ouden tijd, toen men ieder ding bij zijn waren naam noemde en men juffer genoemd werd, als men juffer was; en dat bleven zij allebei; want het heiblok verbrak inderdaad het engagement met de jongste: hij wilde slechts een juffer tot vrouw hebben.
De jongens spraken weinig en alleen op fluisterenden toon, want de tijd, de plaats en de aangrijpende plechtigheid en stilte joegen hen vrees aan. Zij vonden het versch gedolven graf, dat zij zochten, onder drie groote olmboomen, die op een paar voet afstands van die plek een klein boschje vormden. Het zuchten van den nachtuil was het eenige geluid, wat de doodelijke stilte verbrak.
De keizer leidde het ros naar de brug van de Oise en hij deed het twee molensteenen om zijn nek. Hij liet het in de rivier werpen. Hoog spatte het schuim, en Beyaert zonk; hij kwam dadelijk weder boven en ging zwemmen. Toen zag Beyaert zijn meester, en hij verbrak de steenen. Hij zwom naar het land, alwaar Reinout stond. De keizer beval: "Reinout, geef mij Beyaert weer, of ik zal u doen vangen."
Niet alleen de gastheer en Ben-Hur, maar ook de dienaren hadden, door zijn geestdrift opgewekt, het gevoel alsof de onzichtbare in hun midden was. Eindelijk verbrak Ben-Hur de stilte. Ik zie, goede Balthasar, zeide hij, dat gij buitengewoon begunstigd zijt. Ik zie ook, dat gij inderdaad een wijs man zijt. Ik kan u niet zeggen hoe dankbaar ik ben voor hetgeen gij ons verhaald hebt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek