Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
"Lisette sloot ook hare oogen: het marmerbleek van hare wangen verbleekte nog meer; zij schenen nu door de kleur des doods overtogen. "'O Hemel, wees haar en hem genadig! riep de oude man. "Karel drukte zijne bruid aan het hart en bedekte haar voorhoofd met brandende kussen, en tranen rolden uit zijne oogen. Hij was nog gelukkig; want hij had nog tranen. Het meisje bleef roerloos.
Zij verbleekte en schreide. Dat was de eerste keer dat ik haar zag schreien en het deed me geweldig aan. Ik vroeg haar vergiffenis, maar zij bleef den geheelen dag mokken en toen ik weer naar Montilla vertrok, wilde zij mij niet omhelzen. Ik was zeer verdrietig. Drie dagen later kwam ze mij opzoeken, met een lachend gezicht en vroolijk als een vink.
Ondanks zijn moed en zijne koelbloedigheid verbleekte deze. Er heerschte een oogenblik een verschrikkelijk stilzwijgen. Vervolgens hoorde men een gekraak als van het scheuren van zijde en het schuitje schoot weg onder de voeten der drie reizigers. "Wij zijn verloren," riep Ferguson uit, de oogen op den barometer slaande, die aanhoudend rees. "Weg met den ballast."
Den tweeden Februari kwamen de koning en de koningin weer in de kathedraal met nog grooter luister. Isabella straalde in verheven schoonheid; men had alleen oogen voor haar, want alles verbleekte naast de lelie van het koningschap.
"Ja wel," antwoordde hij, "ginder, op een honderdtal stappen van hier, staat een steenen kruis. Daar heeft men eene vrouw vermoord, die van de kerke kwam." Een luide angstkreet ontvloog de meid. Zij verbleekte van schrik en zuchtte bevend: "O, mijn God! wat zegt gij daar? eene vrouw vermoord? Ik keer terug; voor al het geld der wereld zet ik geenen voet in dit bosch!"
O niet meer? vroeg ik en ik weet niet waarom, maar zeide hem niets van de harpij en de heksen: de heksen, waaraan ik nu wel geloofde. Nu, op den laatsten driesprong, was het toch wel heel bar weêr! Op den driesprong, heer Charmides? vroeg de postmeester en verbleekte. Was het daar toch... wel b
»Alzoo weet gij, wie de vader van Nitetis was?" »Ik zelf heb het gebed bij het graf van koning Hophra uitgesproken." »Maar wie heeft u dit geheim verraden?" »De eeuwige sterren, mijn zoon, en mijne kunst om in dit boek des hemels te lezen." »En bedriegen deze sterren nooit?" »Hen, die de taal der sterren waarlijk verstaan, bedriegen zij nooit." Psamtik verbleekte.
Eensklaps trof hem eene zonderlinge ontroering; hij sidderde en verbleekte ... Daar zag hij Dakerlia en Witta door de menigte dringen, reeds van verre de handen tot Robrecht uitsteken, en een oogenblik later hem met kreten van blijdschap aan den hals vliegen.
Onder de brandende zonnestralen bestegen wij dien berg, bedekt met oude, verbleekte beenderen en wij kwamen aan den ingang van het eerste groote graf. Tegen het hek stond een afschuwelijke mummie overeind. Een der bewakers drukte de mummie met zijn rechterarm tegen zich aan en de linkerhand uitstrekkend, zei hij tot ons: "Photografeer nu de beide generaties... vijf piasters, als het u belieft."
»Je moet, ja! Je hebt het gezworen." Zij verbleekte. »Hier, hier op deze eigen plek heb je het gezworen, dat je mij helpen zoudt als ik het noodig had levenslang, al liepen onze wegen nóg zoo ver uiteen. Bij al wat ons lief en heilig was, heb je mij dat gezworen, Marieken! Is het niet?" Zonder te antwoorden, staarde zij strak op den grond. »En ons parool zou wezen: =Hildegarde=. Zou het niet?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek