Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Gedurende de reis moesten we vijf keer van paarden en koetsier verwisselen. Meestal kregen we vader en zoon mee, en nu was het opmerkelijk dat de weg en de wagens hoe langer hoe slechter werden en de zoons hoe langer hoe jonger. Het laatste koetsiertje was zeker niet ouder dan acht jaar. Hij was een alleraardigst ventje, dat altijd door wilde praten en erg verbaasd was, dat we hem niet verstonden.
O.a. rust daar de kleine Gustaaf Hirsch, het ventje dat van Londen alleen op reis was naar zijn ouders in Hanover. Een handvol witte seringen was op zijn kist gespreid. Een voor een werden de nieuwe kisten in den grafkuil neergelaten. Op elk daarvan lag een krans van de firma Hudig en Pieters; op die der twee Duitsche vrouwen een bloemtak van den Duitschen consul.
Je kunt je dus zoo eenigszins voorstellen, wat voor een plaatsje ons arm, klein ventje daar op innam. Hij zat op dit oogenblik geheel alleen in de kinderkamer voor een boek, dat hem niet erg scheen te boeien. Je zag 't hem aan, dat zijn aandacht telkens afdwaalde en hij zich veel liever bij zijn zusjes zou hebben gevoegd, die bezig waren een groote schaal aardbeien van de steeltjes te ontdoen.
"Die advocaat zei, dat we moesten beginnen met een plan te maken, en speciale vergunningen aan te vragen en dergelijke onzin. Zei dat 't jaren zou duren" "We zullen gauw genoeg een schema klaar hebben, ventje," riep Cossar met zijn handen aan den mond, "maak je maar niks bezorgd. Maar nu moet je nog maar liever een beetje hier spelen en modellen maken van de dingen die je wilt doen."
Goedenmorgen! groette Eline vroolijk. Wat, ben je al opgestaan? Nu dat is vlug, hoor! Kom je gauw? Dadelijk, ik ben zóó klaar.... Dag Eline, dag Eline! riep een nieuwe stem van buiten. Eline zag uit en bespeurde Gustaaf, een mooi ventje van tien, met een paar brutale, blauwe oogen, een echte straatjongen, met niet te wasschen vuile handen en komiek als een clown. Dag Gus, riep zij.
Flap! kwam de stok neer op de schouders van Jaapje, die een luiden schreeuw liet en ineenkromp van de pijn. Meneer Bonnycastle wachtte een paar seconden. "Dat is de letter B. Zeg me nu eens onmiddellijk, ventje, hoe heet die letter?" "Ik zal 't aan ma zeggen!" Flap! "O jé! o jé!" "Hoe heet die letter?"
"Gaan jullie met me mee, jongens?" vroeg hij hun. "Je moeder heeft een heerlijk avondeten voor jullie klaar gemaakt: een pastoor 't lusten." De kosters. Don Anastasio bevond zich met de twee koorknaapjes in de kerk. Hij vroeg hen wanneer zij naar huis gingen. "De hoofdkoster laat ons er niet uit voor achten, meneer!" antwoordde 't oudste ventje.
Onmiddellijk wendde Frits Jansen den teugel, en reed naar den bevelvoerder. »Luitenant," zeide hij, »ik zie daar een mijner kennissen; mag ik hem spreken?" »Dat bleeke ventje daar?" lachte de Luitenant. »Ga je gang! Daar ginds op die heuvelen zullen wij ons kamp opslaan, en gij krijgt tot morgen vroeg verlof!"
"Maar ventje", berisp ik nu, "Oom had toch gezegd dat je niet meer fluiten mocht." "Maar, maar," snikt hij nog, "ik heb niet gefloten." "Je hebt niet gefloten?" "Nee......e, ik was toch immers Oom, ik speelde toch magazijntje!" Oom heeft diep berouw over zijn onrechtvaardig ingrijpen. Hij heeft het kind hartelijk lief. Hij wil hem met weldaden overladen om zijn fout weêr goed te maken.
Dat hebben we niet afgesproken, zeide Vitalis; gij moet mij al zijn kleedingstukken geven en dit zijn eenige lompen. Hij heeft niets anders. Als ik het aan den knaap vroeg, zou hij zeggen, dat het een leugen was. Maar ik wil daarover niet met u twisten. Ik heb geen tijd daartoe. Ik moet weg. Kom ventje, hoe heet gij? Rémi. Kom Rémi, neem nu het pakje en ga vooruit, Capi.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek