United States or French Polynesia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Was het wonder, dat vele bewoners der duinstreken vluchtten, dat zij have en goed achterlieten om ten minste het veege lijf te redden? Maar, waarheen? Natuurlijk daar, waar men kans had veilig te zijn; waar de Noormannen niet dan met gevaar voor eigen leven konden komen.
"In den toren!" gebood hij. Slechts met moeite gelukte het hem dezen te bereiken, en nauwelijks daar aangekomen liet hij den toegang versperren. Hij en zijne mannen hadden het veege lijf voorloopig gered. Wel beproefden de vijanden zich eveneens een toegang tot den toren te banen, maar Van Schaffelaar wist het hun te beletten. Nog beschouwde hij zich niet als verloren.
Vóór de muren der stad is een slag geleverd, waarin de Lydiërs het onderspit hebben gedolven, en nu dringen de overwinnende Perzen over de lijken hunner vijanden in de veege stad, alles vernielende, wat hun in den weg komt en roovende, wat van hunne gading schijnt.
De eenige mogelijkheid om het veege leven te redden! Eensklaps herinnerde Kees zich een opmerking van Jan Verveer. Een nieuwe angst greep hem aan. »Er moet in deze rivier ergens een waterval zijn! Zouden we daar al dicht bij zijn? Zouden we er met dezen waterstand overheen komen?" »De oevers zien er hier nog niet naar uit, heer. Het aangrenzende land is vrij laag.
En zie, hij onderwierp de winden; Om 't sprietjen van de veege schuit Sloeg 't noodzeil, dat hij zaam deed binden, De smalle banen klaat'rend uit; 't Gestarnt zou hem den weg doen vinden!
Uw hert is van metaal gegoten, toch blijft het voor geen mensch gesloten, gewijde klok! Gij hangt zoo hooge, ik ga zoo leege, och helpt de menschen, kranke en veege, gewijde klok! En dat uw klank in 't ronde vliege, zij lief of leed aan sponde en wiege, gewijde klok! Den akker end' het veld verwekke, en al dat hoort tot welzijn strekke, gewijde klok!
Nu is op eens de nevel opgeklaard: 't Was avond juist! een treurige avondstond. Vier lange dagen waart gij krank geweest. Ja, 'k weet het nog: wij hadden veel gevreesd, Maar hoopten nog. 'k Zat bij uw veege spond. Daar greep op eens een groote zwakte u aan. Uw hoofd leunde op mijn borst het gleed op zij'. Een diepe zucht en alles was gedaan.... Gij stierft. Gewis, gij zijt gestorven, gij!
»O neen," antwoordde zij, »maar ik hoor nog iets anders hoort ge 't niet?" De oude man schudde het hoofd. »Ik hoor hemelsche zangen zangen der engelen!" kwam het van haar veege lippen. Doch waar de engelen zingen, past ons heilig ontzag, en de oude Kloppers en zijn zonen ontblootten eerbiedig het hoofd.
En terwijl een gevoel van nameloozen weemoed mij bij dien aanblik vervulde, opende de gedaante de veege lippen en sprak de woorden: «Ziehier, menschheid! wat ik lijde voor u.
En nu moest die verricht door mannen en vrouwen, die 34 uren achtereen aan koude, honger en overslaand water waren bloot gesteld geweest met de ontzenuwende gedachte, dat elk oogenblik hun laatste uur kon zijn geslagen. Maar och, hoe hangt de mensch aan het veege leven!