United States or Mozambique ? Vote for the TOP Country of the Week !
En ware vergetelheid voor altijd niet misschien nog gelukkiger geweest?... Van hier! riep hij ten laatste uit, van hier! Wat wilt gij ongelukkige! nog in mijne nabijheid? Hoe moogt gij nog dulden dat ik u nader, ik de trouwelooze, de schandelijke verrader, beladen met den zwaarsten vloek die het hoofd van een man ooit treffen kon!... Met nameloozen schrik had Iravati hem aangehoord.
VALENTIJN. 'k Volbracht uw last en heb uw brief geschreven Aan uw geheimen, nameloozen vriend; Ik deed het recht ongaarne, doch ik deed het, Alleen uit plichtsgevoel voor u, gebiedster. SILVIA. Dank, eed'le dienaar! 't Is een schrijversproefstuk. VALENTIJN. Geloof mij, jonkvrouw, 't ging mij moeilijk af; Want onbewust, aan wien het was gericht, Schreef ik als in den blinde, zeer onzeker.
Noemt ge dat een treurige geschiedenis? Die arme Babette! Zij verkeerde in een nameloozen angst. Het schuitje dreef gedurig verder weg. Niemand aan den vasten wal wist, dat het bruidspaar naar het kleine eilandje gevaren was. De wolken daalden, de avond was donker. Alleen, wanhopig, jammerend stond zij daar.
En terwijl een gevoel van nameloozen weemoed mij bij dien aanblik vervulde, opende de gedaante de veege lippen en sprak de woorden: «Ziehier, menschheid! wat ik lijde voor u.
'Nu jij! zei Pluizer en duwde Johannes in de kleine ronde opening. Een oogenblik dacht deze te stikken in den zachten, vochtigen molm; toen voelde hij zijn hoofd vrij komen en werkte zich met moeite geheel uit de opening los. Een groote ruimte scheen hem te omgeven. De grond was hard en vochtig, de lucht dik en ondragelijk benauwd, Johannes durfde nauw ademen en wachtte in nameloozen angst.
Woord Van De Dag