Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 november 2025
"Het ontbreekt in de Ukraine niet aan vastberaden mannen," zei Andry Kroek. "In dit opzicht kan ik zeggen, dat geen land ons vaderland overtreft." "Goed geantwoord, Kroek!" zeide Danilo.
"Het is een groot dorp, niet waar?" "Ja, het schijnt mij groot toe." "Welnu, hoe grooter een dorp in onze ongelukkige Ukraine is, des te meer echtgenooten, moeders, zusters, verloofden en kinderen bevinden zich daarin; want langs dezen weg en langs andere zijn mannen, zonen, broeders, aanstaanden en vaders ten strijde getrokken, en niemand kan zeggen, hoe zij daaruit zullen terugkeeren.
"Als Taras van mijn leeftijd was," zei Maroessia, "dan zou hij precies hetzelfde doen, wat ik doe. Houdt hij er zich niet aldoor mee bezig, alleen al de vijanden van de Ukraine uit te roeien?" "Dat is waar," zei Kniesj. "Hij denkt nu al aan niets anders dan dat."
De bewoners van de Ukraine laten hun baard pas groeien, als zij vijftig jaar zijn. Daaruit volgt, dat men in dit land alleen maar grijze baarden of geen baarden ziet. De jongeren hebben snorren, evenals de Polen. De bewoners van de Ukraine zijn groot, stevig en forsch gebouwd.
Van geestesgesteldheid was zij zeer droog, zeer precies, zeer koud, maar in haar daden geeft ze niettemin het bewijs van het sterkste tegendeel. Als philosofe verdedigt zij in Polen de verdraagzaamheid, maar bewerkt zij tegen de Polen den Bartholomeüsnacht van de Ukraine. Zij laat de revolutionnairen te Praga vermoorden, maar haar kleinzoon door een Zwitserschen revolutionnair opvoeden.
'De Ukraine aan de Ukrainiërs teruggeven, en dan met elkander twisten, indien men wil, maar niet eer, dat zeggen onze vrouwen tegen ons. En zij hebben volkomen gelijk. Wij hebben twee hetmannen: de een is een groot heer, en de ander een vriend der armen. Zij zijn jaloersch op elkander: het wantrouwen maakt hen tot vijanden. Men zou zeggen, dat zij elkaar wel levend zouden willen verslinden.
De verdedigers van de Ukraine, eerst zoo beroemd, daar alles voor hen week, waren verslagen en daarna verstrooid. "Ik geloof wel," zei ze bij zich zelf, "dat mijn vriend een laatste poging wil wagen. Het is misschien wel een wanhopige poging, maar toch zal hij haar doen!" Zij had gedurende dien langdurigen tocht wel gevoeld, dat ieder van hun schreden een gevaar verborg. Welnu, wat zou dat?
Zij zeiden allen: 'Wij trekken ten strijde, en ik keek ze aan, zeggende: 'Goed, kinderen! en zij voegden er bij: 'De Ukraine zal haar onafhankelijkheid herkrijgen! en ik antwoordde nogmaals: 'Goed, kinderen! Alle drie zijn zij op het slagveld gebleven, en de Ukraine is nog niet vrij!" "Ach," zei een jonge vrouw, "men laat zich doodschieten, en men heeft nog niets gewonnen.
Terwijl hij den grijsaard vlak in het gezicht keek, antwoordde hij op de gedachte, die de vraag van den gewaanden zanger aan hem ontsluierd had, met deze woorden: "Als de Ukraine onder het bestuur der Russen rijk wordt, zal zij zich niet lang meer herinneren, dat zij fier en vrij is geweest."
"Vraag dat maar aan Mefodijewna; zij vindt misschien, dat het oogenblik niet gunstig gekozen is, om, terwijl de helft van de Ukraine door de Russische bataljons overweldigd is, zoovele deftige heeren te ontvangen. Dat leidt onzen hetman te veel af." "Om de waarheid te zeggen," verzekerde een nieuwe spreker, "vermaakt men zich sedert acht dagen minder in het paleis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek