Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Vrienden, het uur waarin wij zijn en waarin ik tot u spreek, is een treurig uur; maar op zulk een vreeselijke wijze wordt de toekomst gekocht. Een revolutie is een tolgeld. O! het menschelijke geslacht zal bevrijd, verheven en getroost worden! Dit verzekeren wij het op deze barricade. Van waar zal men den liefdekreet slaken, zoo niet van de hoogte der offerplaats?
Zij had behoefte gehad Marie te zien en nu zag zij Marie; maar zij kon toch haar hart niet uitstorten in het bijzijn der Eekhofjes. Ach, misschien was het wel beter zoo. Waarvoor te spreken, woorden vermochten niets. En zij gevoelde zich tot weenens toe treurig om die eerste ontmoeting na zoovele maanden, nu Betsy haar even met het rijtuig thuis bracht.
Ze zijn wazig-wit gekleed, met haren die glanzen; en ze zingen ... soms heel treurig ... meestal wel treurig ... maar dat is juist zoo mooi!... Wanneer neem je me mee naar je kasteel? Ik weet het nog niet. Ik kan er nu niet komen. Tot zijn eigen verwondering sprak de jonge man tot het kind als tot een gelijke. Waarom niet? vroeg ze.
Het treurig lot van den eersten officier werd door ons allen betreurd, ofschoon ik niet ontveinzen kan, dat het mij in dit geval, evenals den vorigen keer toen de dood een paar getuigen van mijn vechtangst had weggenomen, niet erg speet. Toen ik eenmaal wist, dat ik zijne goede meening verbeurd had, was het mij vrij aangenaam, dat ik hem nooit meer ontmoeten zou.
Dit stemde mij dikwijls treurig, maar toch had het in één opzicht veel goeds, daar ik in alles zooveel mogelijk mijn best deed om het ongeluk te vermijden, en mij verbeeldde, dat het mijn eigen schuld zou zijn, wanneer ik weder door een ramp getroffen werd. Het was echter niet door mijn toedoen, maar als ik mij niet bedrieg, besefte ik het ongeluk in zijn geheelen omvang.
In de lente is 't licht in de treurige harten, evenals 't op den middag licht is in de kelders. Cosette was zelfs niet zeer treurig meer. 't Was inderdaad zoo, maar zij sloeg er geen acht op.
Juffrouw Noiret was er mede verlegen dat ik de moeite nam haar thuis te brengen. "Het was zoo ver!" Ik antwoordde zooals betaamde, dat hoe langer ik haar bijzijn genoot, het mij des te aangenamer zijn zou. "Ach!" zeide zij, "mijn bijzijn, mijnheer, is toch anders niet heel aangenaam. Ik schaamde mij onder al die vroolijke menschen. Zat ik er niet treurig bij?"
Bij het aanbreken van den dag ging de jongeling naar huis. De nijdigaard, treurig en zonder avondmaal, stervend van koude, stond den geheelen nacht met zijn wapens naast de deur om te wachten, tot de priester kwam en toen het dag werd en hij niet meer kon waken, ging hij in de gelijkvloersche kamer slapen.
Marius glimlachte treurig en zeide: "Ik ben sinds twee uren in die woning en wensch ze te verlaten; maar 't is een rare geschiedenis, want ik weet niet waar ik heêngaan zal!" "Kom bij mij wonen, mijnheer," zei Courfeyrac. "Ik zou de voorhand hebben," hernam L'aigle, "maar ik heb zelf geen woning?" "Zwijg Bossuet," riep Courfeyrac.
Doch het zou er met de menschelijke wetenschap treurig uitzien, indien zij, om belangrijk te zijn, onvoorwaardelijk moest kunnen doordringen tot den diepsten grond der dingen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek