Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Hij bleef heel lang, tot hij, in de verste geneugten van zijn mikkenden geest verwijlend en met de oogen toe, de palen taakte van het mogelijke denken. 't Was dan of hij sliep .... Takker wekte hem uit dien ongemeenen slaap met de onverwachtste boodschap: Florjan Pacôme! En Sörge, door woede gejaagd, sprong op. Mijnheer Florjan Pacôme deed eene zeer aanmatigende intrede.
Takker kon natuurlijk mevrouw niet opknappen in den morgen, maar ik durf niet zeggen dat, werd het hem toegelaten, hij het niet vingerknap en uitstekend doen zou. Hij was overal, waar hij, zelfs oogenblikkelijk, verlangd werd, en hij was niet te vinden daar waar 't niet wenschelijk was dat men hem trof. Francine begreep de taal niet die hij sprak.
Het was Takker inderdaad. Hij zat zeer kalm op den drempelsteen. Hij had pastoor Pezza tot hier gevolgd, had hem zien binnengaan, had een tijd lang staan wachten, platgedrongen tegen een donkeren huisgevel. Toen was zeer voorzichtig uit de Begijnhofkerk een kleine man gekomen, had bij Pezza heimelijk aangeklopt en mocht dadelijk ontvangen worden.
Een oogenblik meende zij dat hare bangheid in heeten blos ging uitgloeien over haar gelaat. Ze wendde haar aangezicht af, boog zich, klopte op den hals van Joep, haar wit paard, zag binstdien de grijze zandbaan wegijlen, achterwaarts in een gulden zongesnipper. Vóor het huis van den ouden Peter wachtte Takker in bruine groomlivrei. Ze stapten af en gaven hem de teugels.
Goed. Takker draaide even tweemaal rond zijn meester, overzag met vlugge oogen de geheele toilet, vingerde een draadje over den rug weg en sloeg ergens, zacht en handig, eene valsche broekplooi in orde. Dan bracht hij hem zijn hoed, zijne handschoenen, zijn rieten stokje en, al de deur openend, hield, schoon op zijn arm gevouwen, de overjas met pelsen kraag.
Ze vroeg een kus en ze kreeg hem. Sörge zei: Ik heb u voor ernstige zaken ontboden. Het viel haar in dat ze Takker in drukke werking door het huis had zien loopen. Gaan we op reis? vroeg ze. Me dunkt, men sjouwde met koffers in de vestibule. Neen, antwoordde hij los; ik, misschien, zal een paar dagen wegvliegen.
En hij zag ook in zijn geest het koperen Indisch gelaat van Takker, den geheimzinnigen knecht van Rupert Sörge. Toen glimlachte hij, terwijl hij merkte dat hij zelf alle zaken leelijk maakte en ze dan tot een vreeslijk spook opstapelde rond hem. Hij liep rapper door.
Zij kon echter niets zeggen, dat hij hooren moest en niet dadelijk verstond. Hij was nooit hinderlijk. Francine kon uren langs de Rijnoevers met Rupert wandelen waar was Takker? Waar 't zijn plaats was, niet hier.
Takker wist volkomen dat deze kleine man mijnheer Dissel was. Het atelier van Florjan Pacôme stond achteraan in een grooten tuin, op de Defré-laan te Ukkel. Het was zeer praktisch aangelegd, groot, luchtig en aardig gestoffeerd.
Sörge sprak hem seffens aan in die kortklappende taal, die hij placht met hem te gebruiken. Hij sprak rap, met eenklanken, zonder van den spiegel op te zien. Hoe was Verlat? Onzeker, dierf niet, las tweemaal uw briefje .... maar Nu? Hij zal komen. Sörge keek om, blikte Takker scherp in de oogen. Denkt gij dat zoo? Neen, ik heb gewacht tot hij zei: ik kom. Hij zei eindelijk heel vast: ik kom.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek