United States or Syria ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Ik ben bang, dat het al te onplezierig voor je zal zijn," zei Meta, haar best doende beleedigd te kijken, wat haar echter volkomen mislukte. "Volstrekt niet, ik sterf van verlangen. Kom, ik zal braaf zijn, ik vind je japon akelig, maar je bent anders prachtig;" en hij maakte een handbeweging, alsof woorden ontbraken om zijn bewondering lucht te geven.

De trotsche heiden viel ter aarde, en Roland sprong van zijn paard, en boog zich met getrokken zwaard over hem heen. »Hoe heet gij, heidenvroeg hij, »spreek of sterf.« »Heerantwoordde Calaynos, »ik dien een trotsche Spaansche jonkvrouw, die geen ander geschenk van mij wilde ontvangen dan de hoofden van de drie edelste paladijnen van Karel den Groote

Zijn lippen bewogen zich wel, maar geen woord kwam uit zijn mond; eindelijk rolden twee blinkende tranen op zijn wangen tranen van razernij en wraaklust. "O Leeuw van Vlaanderen!" barstte hij uit. "Zo handelen zij met uw kinderen. En zal ik dit gedogen? Neen, bij mijn zaligheid, neen. Het is gedaan, Deconinck het is gedaan. Ik luister naar niets; heden moet ik bloed zien, veel bloed of ik sterf!"

De stuurman gaf het roer aan twee matrozen over en seinde den Vice-admiraal: doch op hetzelfde oogenblik tuimelde hij, door een Engelschen kogel doodelijk getroffen, door het luik naar beneden en kwam genoegzaam voor Pieters voeten te land. "Hemelsche Vader!" riep Pieter, terwijl hij zich op de knieën bij zijn geliefden oom neerwierp. "Oom! Oom!" "Ik sterf," zeide de stuurman met een flauwe stem.

De stervende krijgsman, bijna reeds door zijn vijanden omringd, had het hoofd opgeheven, misschien om, schoon worstelende met de dood, nog een laatste blik te werpen op zijn Dirk, zijn zoon. »Ik sterf met mijn vader!" riep de knaap met geestedrift uit, toen zijn oog dat van zijn vader ontmoette; en vóór zijn metgezellen het konden verhinderen, had hij zijn paard omgewend en stormde hij alleen tegen de vijand in.

"Ik sterf liever," zeide hij, "dan op mijn hart de drie padden te dragen!" Hij spotte gaarne openlijk over Lodewijk XVIII, zeggende: "Die oude jichtpoot met zijn engelsche slobkousen; laat hem naar Pruisen gaan met zijn boksbaard;" en 't deed hem genoegen in dezelfde verwensching de twee dingen, welke hij het meest verachtte, Pruisen en Engeland, samen te kunnen vatten.

Word er een weldoener van, door het uwe goederen te schenken en sterf als een heilige Dominicaner. Er zijn veel menschen, die een wereldsch leven zoo eindigen." In den gemoedstoestand, waarin ik mij op dat oogenblik bevond, was ik wel geneigd den raad van den priester te volgen. Maar Scipio, die een oogenblik later bij mij kwam, bracht mij tot andere gedachten. "Wel foei! mijnheer de Santillano.

Tot zoolang blijft gij, waar ge u tot nog toe hebt opgehouden, want ik mag mijne zieke niet langer alleen laten." »Zoo, moogt gij niet? Goed, ga dan, en laat den ouden Hib sterven. Ik bezwijk, ik sterf, als ik nog een uur langer bij deze menschen moet blijven!" »Maar wat wilt ge dan toch?" »In uwe vertrekken mij opsluiten, tot wij weder van hier gaan." »Heeft men u dan zoo smadelijk bejegend?"

Zoodra het begon te schemeren, stond zij aan het venster, en weder zag men het licht daarboven. Nogmaals ging zij naar buiten, en kwam bleek terug; weenend wierp zij zich op de sofa. God weet, zij had zeker al een voorgevoel van wat haar wachtte, want zij wilde naar geen troost luisteren. "Hij is tehuis en komt niet, hij bemint mij niet meer," snikte zij, "o, ik sterf, als dat waar is."

"Kan-je niet beter op je beenen blijven staan?" vroeg Hein aan Jurrie, die daar nog altijd op het dek lag. "Een schot in de borst, schipper! Ik ik sterf! Heb ik nog veel veel kwaad g- goed-gemaakt, z- zeg? sprak Jurrie. "Einde goed, alles goed! Je hebt je wakker gehouden, kameraad!" zeide Hein en stak hem de hand toe.