Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Neen, het kon eigenlijk niet, het moest alleen.... Tante's liefde mocht zij niet in de waagschaal stellen ter wille van eigen wenschen. En zij bleef zitten peinzen, weer starend in het opvlammende vuur, de handen in den schoot gevouwen, kinderhanden, ietwat te bruin, maar welgevormd, met Slanke, spits toeloopende vingers.
Maar ook bij Lize in de kamer hing de doffe treurnis.... Er was nog geen licht aangestoken, en de meisjes zaten en lagen zwijgend bij het open raam, starend op den kalen muur en het stukje violetten hemel er boven. "Ik dacht, dat ik veel te laat was; ik heb nog overal rondgeloopen," zei Go. "Ik weet niet, hoe laat 't is; ga ergens zitten." "In de vensterbank maar; God, wat is 't zoel vanavond."
Nadat ik langen tijd de graftomben, het altaar, en de koorstoelen had bewonderd, trad ik nog eene afzonderlijke kapel binnen, waar voor het altaar een beeld stond, dat een monnik voorstelde in een witte pij, in zielsverrukking starend naar het kruis, dat hij in de opgeheven rechterhand houdt.
Helmond knikte haar vriendelijk toe, maar antwoordde niet. Het glas frambozenazijn, 't welk de goede vrouw hem intusschen gereedmaakte, nam hij dankbaar aan, en dronk het met lange teugen, doch, starend naar den grond en zonder inderdaad goed te proeven wát men hem ter verfrissching geschonken had.
Dat ergerde André een beetje, die zei, dat 't meer geluk dan wijsheid was. "Ja, dat heb ik altijd gehad," zei Bernard bedaard, starend in zijn steenen, "dubbele zes!.... dubbele vijf!...." Even over vijven kwam Sam 't café binnen.
Ik had het nooit gedacht...." En als ze even stil was geweest, barstte dadelijk haar snikken weer heviger uit, tot ze uitgeput op de canapé viel en daar onbeweeglijk bleef zitten, in de donkere kamer starend, waar alleen 't olielichtje 'n spokig schijnsel door wierp. Zoo was dus het leven; en dít de liefde, waar ze zoo naar had verlangd.
Over het natte, neêrgeslagen gras liep de kleine Johannes haastig voort, voor zich uit starend naar den kant, waar het woud lichter werd, als had hij daar een doel. Zijn oogen waren rood van 't weenen en strak van angst en jammer. Zoo had hij den ganschen nacht geloopen, alleen zoekend naar het licht, met Windekind was het veilig thuisgevoel weg.
Daar bleef hij staan, wezenloos, starend voor zich uit in doffe berusting. Datis, den boog in de hand, keerde om en begaf zich met groote schreden naar de tegenovergestelde zijde der tent. Allen weken eerbiedig, den meester in zijn toorn kennend, wetend dat een ieder, die het wagen mocht zich op zijn weg te plaatsen, vermorzeld zou worden.
't Viel hem op zoo stil, zoo vredigend stil als 't was.... Hij dacht even aan de schreeuwerige beurs-drukte daarnet nog. En hij glimlachte stil-weemoedig, soezerig starend langs 't laantje. Hij dacht er zoo min mogelijk aan, wat hij zeggen zou straks.
Na eenige oogenblikken rondgekeken te hebben, nam ons gezelschap den terugtocht naar de stad aan. In een der poorten, die men doorging stond een heilige tegen den muur geleund om giften in te zamelen. Het was een stevige kerel met een allergemeenst uitzicht. Met de oogen strak in de lucht starend, scheen het alsof hij niets zag van hetgeen er nevens hem omging.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek