Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
Dien middag vonden zijn tafelvrinden dat Bernard in langen tijd zoo vroolijk niet was geweest, zoo rustig-vroolijk, zoo open en helder van blik. Ze waren een beetje verwonderd, maar over zulke dingen spraken ze natuurlijk nooit. Ze hadden 't over de nieuwe Beurs. Bernard verlangde er naar gauw te beginnen met de uitvoering van zijn groot plan. Hij hunkerde naar de voldoening van 't eerste succes.
Wat is het dan? vroegen de klanten. Het zijn, antwoordde Uilenspiegel, profetische zaadkorrels, die recht van Arabië naar Vlaanderen kwamen; zij zijn met groote kunste gereedgemaakt door meester Abdul-Medil, afstammeling van den grooten Mahomed. De klanten zeiden tot elkander: 't Is een Turk. Anderen spraken: Maar neen, 't is een pelgrim, die uit Vlaanderen komt; hoort gij 't niet aan zijne tale?
Ik zat voor het raam en keek in het donker; op eens ontstelde ik vreeselijk, want daar buiten vertoonde zich dicht tegen de ruiten een gezicht, dat met twee groote, donkere oogen, waaruit angst en ontzetting spraken, naar binnen keek; toen wenkte mij een hand en het gezicht was verdwenen. Ik had het herkend het was de wilde Francis. "God behoede ons!" dacht ik, "wat wil die nu weer?"
Hij had werk te maken voor zijn les van den volgenden dag en daar werkte hij hard voor in een klein kamertje, dat op den tuin uitzag; dan viel de avond langzamerhand en gingen de dames gewoonlijk weer wandelen en hij met haar; met wat een plezier luisterde hij naar alles wat zij spraken en hoe gelukkig maakte het hem als zij om een bloem vroegen, die hij met eenige moeite plukken moest, of als zij iets vergeten hadden en hij kon terugloopen om het te halen en in een ommezien weer terug te zijn.
Had hij maar een beetje Fransch gekend, de taal die zij voortdurend onder elkander spraken en die hen wegen scheen te openen, welke voor hem gesloten bleven! 't Was of ze daardoor alleen tot een anderen, hoogeren stand behoorden, bijna tot den stand van den graaf en van jonkvrouw Elvire. Verder kon hij wel met hen mee, voelde zich niet minder in bekwaamheid voor de teekenkunst.
Het voorstel van mijn chef werd aangenomen en wij spraken af, ons den volgenden Dinsdag naar mevrouw Forstner te begeven, om alles verder te bespreken. Toen wij op den bepaalden dag bij elkander waren, gaf mevrouw ons een lijst met de namen der kinderen, jongens en meisjes, die op den heiligen avond bedacht zonden worden. Er waren er ongeveer vijftig.
Toen de menschen de geesten niet meer begrepen en kenden, beweerden zij dat deze niet bestonden. Zij knepen hun oogen dicht en spraken: de zon is weg. Ziet! zeiden de geestendooders, men heeft ons vroeger wijsgemaakt dat er geesten waren in de natuur, maar wij weten het nu beter.
Bij zijn terugkomst schepte hij er vermaak in, en was hij volstrekt niet boos, toen hij hoorde, dat de Macedoniërs hem "den generaal" noemden, maar van zijn zoon spraken als van "den koning". Dit was de jonge man, die nu de heerscher was over Macedonië en geheel Griekenland.
"Nu trouwt men niet meer zoo als vroeger," dachten en spraken al die jonge meisjes en zelfs de ouderen van dagen stemden daarmede in. Zij kon echter van niemand te weten komen, hoe men dan wel trouwde. Het Fransche gebruik, waarbij de ouders geheel over het lot der kinderen beslissen, werd niet aangenomen, maar zelfs afgekeurd.
Van die menschen, over wie wij verder ook niet meer dachten of spraken vóór wij het plan opvatten van dat boek, wisten wij dus al heel weinig af; één indruk hunner persoonlijkheid; verder zijn zij geheel creaties. En bij dat creëeren, uit allerlei onvermoede verten van uw leven, komen dan verwonderlijk en vanzelf de tallooze trekken op u af, die gij noodig hebt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek