Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 oktober 2025
"Wil je niet reis opsteken?" voegde hij er bij, hem minzaam zijn pijp voorhoudende. "Dankje, Jantje!" hernam Teun; "'k heb van daag me tabak nog niet verdiend. Je bent er al vroeg hij. Heb je een strooper op 't spoor, of hoe zit het?" "Neen, maat!" antwoordde de oppasser. "Ik ga op Schoorldam af; ik mot te Alkmaar wezen, en ik rij met Jaapie mee. Een gelukkige jacht!"
Links van de ingang stane vier kelners opgesteld in zwarte rokke, en rechts ... drie. In 't midde op dat tapijt daar legge na alder'oogste etiquette geknield die 'otel'ouwer met z'n dame. Netuurlijk 'ad die militaire macht mijn van 't spoor af met volle meziek opgebrocht... "Volges dressage stap ik 't eerste dat rijtuig uit, me eerste-luitenant nommer twee en alles na venant.
Eene kleine hoeveelheid, op papier gewreven, gaf eene flauwe rozeroode tint, vermengd met een spoor van steenrood. Later schraapte ik iets van het papier af, en vond dat dit schraapsel bestond uit groepen bolletjes in kleurlooze kapsels, elk een duizendste inch in doorsnede.
Maar dat kan nu niet, want ik mag het spoor van dien rooden kornel niet verliezen." Over het gelaat van Old Firehand gleed een fijn, schalksch glimlachje, terwijl hij antwoordde: "Ik hoor daar van u beiden een verlangen, dat wellicht het best voor u in vervulling zou gaan, als gij bij mij bleeft.
Ze roeien de haven in en stappen aan land. Geen spoor van vijanden is echter te zien. Ja toch, daar ginds vluchten zes of zeven man langs de Haven. De Hoekschen hen na, maar zooals ge begrijpt, niet ver, want eenige schreden nog en de aanvoerder met een dertigtal zijner mannen liggen in de modderputten te spartelen en te vloeken op de slimme Schiedammers.
De ruiter dit verstaande poogde, volgens het bevel, van het slagveld te vluchten, maar de zwarte ridder begreep zijn inzicht, en de spoor in de zijde zijns dravers drukkende, sprong hij plotseling voor de soldenier, terwijl hij met kundigheid de slagen der overige vijanden wist af te weren, riep hij: "Op uw lijf en ziel, zet die Vrouw ter aarde!"
En toch stond er nog een woord, dat hem op het spoor van het jonge meisje kon brengen,... een woord dat dokter Antekirrt in staat was bijna ongeschonden waar te nemen: "Tripoli!"... riep hij uit. En na nogmaals gekeken te hebben: "Ja, dat staat er duidelijk... Zie maar... Tripoli!"
De groote vriend van Maroessia wist echter wel, waar hij moest zijn; hij had een doel, want hij onderzocht elken struik zorgvuldig, terwijl hij naar alle geluiden luisterde en nu en dan bleef stilstaan om na te denken en om op den grond en in het gras het spoor te vinden, dat hij wenschte te ontdekken. Eindelijk kwamen zij op de dichte plek aan.
Het ergste van alles was, dat hij nog steeds geen spoor kon ontdekken van het oord zijner bestemming.
Wij hadden niet alleen onzen tijd, maar ook onze lastdieren verloren. Halleem had alles gedaan wat hij had kunnen doen: hij had over bijna honderdvijftig kilometers het spoor der kameelen gevolgd; maar daar zij dag en nacht voortrenden, en hij slechts over dag hun spoor kon waarnemen en volgen, was het hem onmogelijk ze in te halen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek