Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Doch de tranenvloed liet hem geen uitweg; dus gaf hij den jongen maar dadelijk een rammeling, waardoor zelfs juffrouw Sowerberry tevredengesteld was en die het eigenlijk onnoodig maakte, dat Mr. Bumble daarna zijn stok nog in werking stelde. Den verderen dag werd Oliver in de achterkeuken opgesloten in gezelschap van een pomp en een snee brood.
»Wat moeten we doen!« riep juffrouw Sowerberry uit. »De baas is niet thuis; er is geen man in huis en die deur trapt hij binnen tien minuten in.« Oliver's woedende schoppen tegen het bewuste dunne houten deurtje maakte het zeer waarschijnlijk, dat dit vermoeden bewaarheid zou worden. »Goeie hemel! ik weet niet juffrouw,« zei Charlotte, »of we moesten om de politie sturen.«
»Niets, vrouwtje, niets,« zei Sowerberry. »Je bent 'n lomperd!« zei juffrouw Sowerberry. »Toch niet vrouwtje,« zei Sowerberry nederig. »Ik dacht, dat je 't liever niet zou hooren. Ik wou alleen maar zeggen « »O, begin maar niet over wat je zeggen wou,« viel juffrouw Sowerberry in. »Ik tel niet mee; je hoeft mij nergens in te halen. Ik wil me niet in je geheimen dringen.«
»Ga dan maar mee,« zei juffrouw Sowerberry, terwijl zij een flauw brandend, smerig lampje in de hand nam en vooruitging naar boven; »je bed is onder de toonbank. 't Kan je zeker niet schelen, tusschen de doodkisten te slapen? Trouwens, 't doet er niet veel toe of het je schelen kan, want je kunt nergens anders slapen. Vooruit! ik heb geen zin hier den heelen nacht te blijven.«
Na een korte woordenwisseling van zoowat drie kwartier werd het verlof op de meest welwillende wijze verleend. »'t Is maar over Twist, vrouwtje,« zei Mr. Sowerberry. »Hij ziet er heel goed uit.« »Geen wonder, want hij eet genoeg,« merkte de vrouw des huizes op. »Zijn gezicht heeft een merkwaardige uitdrukking van melancholie, vrouwtje,« hernam Mr.
't Is meer dan genoeg, dat wij hun lichamen in het leven houden. Als u die jongen bij de pap had gehouden, zou dit nooit gebeurd zijn.« »Och lieve hemel!« riep juffrouw Sowerberry uit en hief met vroom gebaar haar oogen naar de keukenzoldering, »dat komt er van als je royaal bent!«
De inspanning bij dit alles was te hevig om lang te kunnen duren. Toen zij allen uitgeput waren en niet langer slaan en rukken konden, sleepten zij Oliver, die schreeuwde en zich verzette, maar in geenen deele verslagen was, naar het kolenhok en sloten hem daar op. Hierna zakte juffrouw Sowerberry neer in een stoel en barstte in tranen uit.
Sowerberry, »Hij zou prachtig zijn voor doodbidder, schat.« Juffrouw Sowerberry keek op met een uitdrukking van groote verwondering. Sowerberry merkte 't op en zonder zijn vrouw tijd te laten, een opmerking te maken, ging hij voort: »Ik bedoel niet een gewone doodbidder, om dienst te doen bij groote menschen, maar alleen bij kinderen.
De oude vrouw en de man hadden elk een oude zwarte jas gekregen om hun lompen te bedekken; de ruwhouten kist werd dichtgeschroefd, op de schouders van de dragers geheschen en naar buiten gebracht. »Nou oudje, nou je beste beentje voor,« fluisterde Sowerberry de oude vrouw in het oor, »we zijn een beetje laat en 't zou geen pas geven, dominee te laten wachten. Vooruit mannen zoo gauw als je wilt!«
»'t Gaat nogal meneer« antwoordde Oliver, met een merkbare aarzeling. »Niet erg best, meneer.« »Je zult er gauw genoeg aan wennen, Oliver,« zeide Sowerberry. »'t Is niks als je er eenmaal aan gewend bent, mijn jongen.« Oliver dacht er in stilte over of het erg lang geduurd zou hebben eer meneer Sowerberry er aan gewend was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek