Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 oktober 2025
Toen de ondervraging zoo ver gevorderd was, hief Oliver het hoofd op; hij keek met smeekende oogen rond en mompelde zachtjes het verzoek om een slokje water. »Aanstellerij en malligheid!« zei Mr. Fang. »Probeer me niet voor den gek te houden.« »Ik geloof, dat hij werkelijk ziek is, Edelachtbare,« zei de politiedienaar met overtuiging. »Ik weet wel beter,« zei Mr. Fang.
Zonder vrees voor den dauw hurkte hij neer aan den waterkant, nam een platte flesch uit een binnenzak, dronk een slokje, smakte genoegelijk, gaf gemoedelijk knikkend het fleschje aan den buurman. 't Is voor de wormen, fluisterde hij, er is niks zoo goed tegen de wormen als een borreltje op de nuchtere maag, vooral in open lucht. Snepvangers proefde, keek bekommerd naar de dobber.
LANS. Als haar slokje goed is, dan moet zij het doen; en als zij het niet doet, doe ik het; want als iets overheerlijk is, moet het gezegd worden. FLINK. "Item: Zij is al te mild."
Madzy sprak geen woord; maar de uitdrukking van hare schoone oogen gaf genoeg te kennen, hoezeer zij met dat oordeel van haar voogd instemde en welk belang het verhaal van Feiko bij haar begon te verwekken. "Nu begon ik op een middel te denken, om den goeden Ridder te verwittigen, dat hij maar beter zou doen, om den steven te wenden: en zoo peinzende, ga ik bij Auke Wybinga een slokje drinken."
Het dessert werd opgezet en Dina plaatste naast ieder bord een fraai kommetje van doorschijnend, rood glas, met water gevuld. Elsje keek er nieuwsgierig naar. Waarvoor zouden die moeten dienen? Wat zag dat water er helder uit en hoe verleidelijk scheen het haar toe er even een klein slokje van te drinken!
Doch de levensonzekerheid sarde hem, knaagde aan zijn hart en peuterde aan zijn humeur. Snepvangers was blij toen een kranige oude heer in zijn buurt kwam zitten, een glas garsten bestelde en de gazet vroeg. Het scheen iemand van gewicht. De man liet achteloos zijn monocle vallen, lei zijn grijzen hoed naast zijn wandelstok met gouden appel op de marmeren tafel, dronk een slokje en begon te lezen.
Maar dan heb ik morgen niets." Hij ruikt aan de flesch. "Hè! dat 's toch erg lekker. Kom! één slokje. Hmm...! 'k zal de helft nemen. Vier honderd acht-en-zeventig gulden naar de maan; als 't zoo doorgaat, maakt ze me heelemaal op." Hij houdt de flesch tegen het licht, na gedronken te hebben, en smakt met de lippen. "'t Doet me goed; 'k was zoo rillerig. Och!
LANS. Dat ook door; dat is haar door Eva vermaakt en haar niet te ontnemen. FLINK. "Item: Zij heeft geen tanden!" LANS. Dat hindert ook niet, want ik ben dol op korstjes. FLINK. "Item: Zij is bits." LANS. Nu, dan is het maar goed, dat zij geen tanden heeft om te bijten. FLINK. "Item: Zij vindt een slokje overheerlijk."
Bumble van den medicijn, smakte met de lippen, nam nog een slokje en zette het kopje leeg neer. »'t Is zeer versterkend,« zei juffrouw Corney. »Dat geloof ik ook, juffrouw,« zei de bode. Onder het spreken schoof hij een stoel naast de Moeder en vroeg op teederen toon, wat haar toch zoo had doen ontstellen. »Niets,« antwoordde juffrouw Corney. »Ik ben een mal, gevoelig, zwak schepsel.«
Zekere boer, die Kees Piet heette, had een spreeuw, aan welken hij geleerd had te zeggen: "Moei mij niet! ik ben de spreeuw van Kees Piet!" Nu was gemelde Kees Piet een minnaar van een slokje en kwam 's avonds wel eens met een nat zeil t'huis. Wanneer zijn vrouw hem daarover verwijtingen deed, was doorgaans zijn verschooning: "Kwaad gezelschap doet dolen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek