Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Het is al nacht en ge kunt nu niet met al die vrouwen en kinderen de wildernis in vluchten. Er is nog tijd genoeg. Al zouden de Sibaoe's dadelijk na mijn vertrek op weg zijn gegaan, dan kunnen ze naar mijn idee toch eerst over een dag of vijf hier zijn. Indien ze tenminste over den Goenoeng Lawit komen. Waar wilt ge nu heen vluchten?"
Men moest de antoe's beloonen voor hun onwaardeerbare hulp. Tal van kippen werden gedood en het bloed dezer dieren aan de antoe's geofferd. Ook de koppen der Sibaoe's, op staken rondgedragen, vervulden bij deze heidensche plechtigheden een gewichtige rol. Eindelijk was de rijst op en de toewakpotten waren leeg. Toen gingen de menschen uit de andere dorpen weer naar hun woonsteden terug.
Hun taak was, de Sibaoe's op te sporen en te blijven volgen; door teekens aan de boomen te kappen zouden ze hun den weg wijzen. De bala kon dan den volgenden dag zonder moeite volgen. Aan de feestvreugde werd nu dadelijk een einde gemaakt, want men moest zich gereedmaken voor een langdurigen tocht.
Hij zag de eerste Sibaoe's. Het hoofddeksel versierd met de halfwitte, halfzwarte veeren van den neushoornvogel; de borst bedekt met soelauwbaadjes; zwaar bewapend met geweren, lansen en parangs. Niets kwaads vermoedende, liepen de krijgers in groepjes van vijf of zes man langs het pad. Zonder argwaan gingen ze hun verderf tegemoet.
Hij borg de diamanten gauw in het zakje en stopte dit veilig tusschen zijn kleeren. Nu gingen de beide mannen naar de Kenjaoe's, die hen nieuwsgierig aanstaarden. »Het was Amat, de Maleier, die hier gestorven is," zei Kees. »De Sibaoe heeft hem gesneld en is toen teruggekeerd," vulde Marti aan. »Alle Sibaoe's zijn verraders!" zeiden de Kenjaoe's met wraakzuchtige blikken op den gevangene.
Het is bij de Dajaks geen gewoonte het gastrecht te schenden. Alvorens zijn reis voort te zetten, besloot Kees een dag rust te houden in Oelak, ten einde van alle vermoeienissen en ontberingen te bekomen. Hij benutte dien tijd vooral door eens te praten met de Sibaoe's.
»Neen, het is te hoog," erkende Kees nadenkend. »En toch is er geen andere mogelijkheid!" Hij trad een eind achteruit om den steilen wand eens goed te bekijken. Nu trof het hem, dat men een deel van den rotswand niet kon overzien. Daar sprong een klip een eind naar voren. Hij wilde niets onbeproefd laten, om het geheim der Sibaoe's te ontdekken.
»Waar komt u vandaan?" vroegen de Sibaoe's, want de plotselinge verschijning dezer drie mannen had de grootste verbazing bij hen opgewekt. »Wij zijn van den Goenoeng Lawit gekomen," zei Marti en wees achter zich naar de hooge bergtoppen. Deze mededeeling werd door de Sibaoe's met zichtbare teekenen van ongeloof ontvangen. Hun houding en hun blik werden wantrouwend.
Zelfs viel het hem op, dat verscheidene der koppen nog vrij versch waren. De mannen waren meestal zwaar gewapend en voorzien van zeer groote schilden, die met kunstige figuren waren versierd. Ook droegen vele Sibaoe's een zoogenaamde soelauw. Dat is een soort van vest, vervaardigd van geklopte boomschors, dienst doende als harnas tegen pijlen en lansen.
Kees was in een buitengewoon slecht humeur. Hij meende op het gezicht der verkenners te lezen, dat ze zich heimelijk verheugden over de onmacht van den blanke. Dit prikkelde hem, te meer, daar hij weer een druk gemompel hoorde over de raadselachtige tooverkunsten der Sibaoe's. Raadselachtig was de toestand inderdaad. Maar hij zou en hij moest het geheim onthullen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek