Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Hier schuilt een groot gevaar, dat ons protestantisme bedreigt. Wij, protestanten, willen van geen monniken en kloosters weten. Wij ontvluchten de wereld niet, maar willen midden in de wereld verkeeren. Maar wat zal er van dit verkeeren-in-deze-wereld terecht komen, wanneer men geen paroesie-verwachting heeft? Immers niets. Men zal den strijd met een wereld, die ons te machtig is, weldra opgeven.
De persoon, die u dit briefje zal ter hand stellen, heeft in last u tot mij te brengen. Ik wacht u. Kom onbevreesd." De heer Leblanc had geschreven. Thénardier hernam: "Wacht! schrap "kom onbevreesd" uit; 't zou kunnen doen vermoeden dat er iets achter schuilt, en wantrouwen inboezemen." De heer Leblanc schrapte de beide woorden uit. "Zet nu uw naam," zeide Thénardier; "hoe heet ge?"
Niet ver van den ingang bevindt zich een soort van esplanade, door een dicht gewelf van takken en bladeren overdekt. Onder dien beschermenden lommer schuilt een waterput, die door den Zendeh-Roed wordt gevoed. Het water wordt opgevoerd door een groot rad, dat knarsend en krakend om zijn as wentelt, en telkens de gevulde emmertjes uitstort in de besproeiingsriolen.
IZABEL. Noch minder. WOUTER. Lees ze reis. IZABEL. Neen, neen; daar schuilt wat achter. WOUTER. ’t Is van myn Heer... IZABEL. Vaar wel. WOUTER. Leander. IZABEL. Spreek wat zachter. ’t Is van myn Heer... WOUTER. Ja wel! ik heb me schier bedaan, Dat jy me hooren, en myn boodschap zoud verstaan. IZABEL. Verschoon me, ging ik in myn drift my wat te buiten. Ei, geef.
Terwijl de trein hier een kwartier stil houdt, neem ik even een kijkje van een kleinen vijver met roodachtig zout water gevuld, waarop een mensch, ook tegen zijn wil, blijft drijven. Toch bevinden wij ons hier op zestig meters boven het peil van de Kaspische-zee. Maar wie weet, wat er onder den grond schuilt.
Het was met bijna een wreed genot, en misschien schuilt er in ieder genot, zoowel als in ieder genoegen een zweempje wreedheid dat hij het laatste gedeelte van het boek las, dat gedeelte met de tragische wel wat overdreven beschrijving van het verdriet en de wanhoop van iemand, die zelve verloren had, hetgeen hij bij anderen in de wereld het meest op prijs stelde.
Waarop de ander antwoordde: Gij ziet, dat het het uur is van den noen, ik geloof, dat alle zusters goed slapen behalve wij; laten wij door den tuin kijken of er niemand is en zoo ja, dan hebben wij niets anders te doen dan hem bij de hand te nemen en hem in gindsche hut te brengen, waar hij voor den regen schuilt en daar zal de eene met hem zijn en de andere de wacht houden.
U is dat ook niet. U zegt me, dat u zich soms boven het gewone leven kan stellen, dat u kan neêrzien op de smart van het leven als op een comedie, die maar eventjes droef doet glimlachen, maar niet de waarheid is. Ik geloof ook, dat het leven, zooals wij het zien, alleen maar symbool is van een leven van waarheid, dat er onder schuilt en dat we niet zien.
Dat al de dochters zouden naaien terwijl de moeder hardop voorlas, werd als goed beschouwd en daarom acht men het verkeerd dat de dochters naar verschillende clubs gaan, omdat hierin gevaar schuilt voor het huiselijk leven. In de periode van gezamenlijk naaien en lezen waren de zoo vergaderde vrouwen even nauw verwant in industrieele en intellectueele ontwikkeling als in familie-verwantschap.
»Nu moet de gastheer poenitet drinken," sprak de heer V., »want hij durft zelf niet ronduit op zijn doel afgaan...." »Professor Roestink, gij zijt mijn vriend! ik verzoek u, mij zonder menagement te zeggen, wat er achter al deze terughouding schuilt?" sprak Frits Millioen met zeker ongeduld. »Als gij het mij zóó vraagt, mag ik niet zwijgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek