Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 november 2025
Of heb je liever, dat we ze in mekaar timmeren?" "De kinderen slapen," zeide zij een pas terugdeinzende, "en de beide mannen slapen ook. Maak niet zooveel leven!" "Zal je opendoen, schepsel?" schreeuwde de man met het roode gezicht. De vrouw van Danilo, als verlamd door den schrik, verroerde zich niet. De deur schudde onder de zware slagen der aanvallers, maar bezweek nog niet.
"Het derde, wat mij beloofd moet worden is, dat ik later met U, lieve koningsdochter, mag trouwen, en dat je me nu trouw belooft. Want ik heb nog nooit een meisje gezien, dat er zoo goed en lief uitzag. Met U wil ik trouwen en met niemand anders en U moet dadelijk den dag van de bruiloft bepalen ook." Bij die woorden werd de koningsdochter bleek van schrik, maar wat zou ze doen?
Mevrouw nam den doek en lichtte dien op. Genadige hemel! Wie beschrijft haar schrik bij het zien van die honderden wriemelende, gonzende en brommende meikevers! Van ontsteltenis gaf zij een hevigen gil en vlug ijlde zij naar het schelkoord, waaraan zij zenuwachtig begon te rukken. Zonder ophouden, met den blik stijf op de noodlottige mand gericht, bleef zij doorschellen.
Al deze woorden waren op vroolijken toon gewisseld. De laatste uitroep van Van Reelant alleen verried een lichten schrik. Suze staarde mijmerend naar de blauwe gordijnen, door den nachtwind telkens lichtelijk heen en weer bewogen. Zachtkens murmelde zij: »O, ik weet wel, dat er uitzonderingen zijn!.... Hoe armzalig zijn de mannen, die niets beteekenen dan door het fortuin van hunne vrouwen.
De weg; door de steppe aan de Uri Tucu moest opgegeven worden, omdat de Sidderalen zich in zulk een menigte in een riviertje hadden opgehoopt, dat ieder jaar vele Paarden door hen verdoofd werden en bij het doorwaden van het stroompje verdronken." Een nog veel gevaarlijker vijand hebben de kudden in zich zelf. Soms worden zij door een panischen schrik bevangen.
Even aarzelde hij of hij vechten zou, hij voelde den schrik nog van wat hij gehoord had; dan keerde hij zich om en liep snel heen, zonder een enkelen keer achter zich te zien, waar Lugina midden op den weg hem na stond te kijken met den dolk, die een blank lichtje schoot, in de geheven hand.
Het kan niet zijn!" morde Bavo met eene uitdrukking van ongeloof en tevens van opstand. "Neen, ik mag niet meer leeren lezen, nooit meer. O, Bavo, ik kan reeds bijna lezen, en nu moet ik geweld doen om het weder te vergeten!" "Wie, wie zegt dit?" kreet de jongen. "Mijn vader heeft het gezegd, en er is niets aan te doen," antwoordde het droeve Lieveken. "Uw vader!" herhaalde Bavo met schrik.
Eindelijk liet zij het kind 's avonds een warme kruik mee naar boven nemen. De derde Vrijdagmiddag in haar dienst was al aangebroken, vóór Sprotje, met een vlijming van schrik, bedacht, dat het dien middag weer catechisatie was geweest. Die had ze telkens vergeten.
Dat ging zoolang goed, tot op een dag de trein een hevigen schok kreeg, met het gevolg, dat een flesch met phosphorus aan scherven op den grond terecht kwam. De phosphorus vloog in brand en de wagen begon ook vlam te vatten. Dal gaf bij Thomas een geweldigen schrik.
Mijn meester was te huis. Hij sprak weinig tegen mij, en na een paar dagen zoo doorgebracht te hebben, nam hij mij op een avond met zich mede. Waarheen? Dat zou ik spoedig tot mijn schrik gewaar worden. Wij gingen eene menigte straten door tot wij in eene afgelegene, zeer stille straat kwamen. Het was een donkere, koude nacht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek