Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Toen wij evenwel bij het kamp waren aangekomen, haastten deze Hindoes zich ons met eenige »salams" te begroeten, zich tot den grond buigende. De meesten schreeuwden: »Sahib! sahib!" hetgeen wil zeggen: Mijnheer! mijnheer! dat wij met teekenen van vriendschap beantwoordden.
Maar Jan en zijne soldaten wierpen zooveel sneeuw tegen zijn hoofd en schouders, dat hij zijn evenwicht verloor en tegen den toren viel. Deze was echter al zoo bouwvallig, dat hij den schok niet meer kon weerstaan en instortte. De vlag der Hollanders verdween van hare hooge standplaats. "De toren stort in!" riep Willem Kroeze. "De vlag duikt!" schreeuwden de Duitschers. "Hoera! Hoera!"
Zij die praatten, herhaalden "saellvertu" in alle denkbare tonen. Zij die niet praatten, schreeuwden er des te harder om. Dit concert werd afgebroken door de aankondiging, dat het maal gereed was.
Wij schreeuwden allen luid van bewondering en verrukking; de vrije wacht liet haar koffie staan en spoedig stonden wij allen te zamen in stomme bewondering. Het was zulk een stralende morgen, zoo bovennatuurlijk helder, dat het leek, of wij kaap York in een paar uur zouden bereiken. En toch was de afstand nog veertig zeemijlen.
En een andere jongen droogde Jo's hoed wat af. Daar kwam meester aan. »Kan ook een van de meisjes haar schort missen?« »Ik wel, meester,« riepen tien stemmen. »O, Nel is er immers bij. Geef jij me jou schort maar!« Nel deed het en meester verdween opnieuw in het groene kleedkamertje. »Daar komen we aan,« riep hij na een poosje. »Hoera!« riep een jongen. »Hoera!« schreeuwden alle kinderen hem na.
Bevend van angst antwoordde hij: "Neen, dat ben ik niet!" "Maar wij weten, dat het wel zoo is," schreeuwden de reuzen hevig vertoornd en sloegen hem nog erger dan den eersten keer. De derde kamer.
Ook Moppes en Klaroen en Leon en Hes en ook Rijst van achter de andere bank stommelden langs de krukken, begroetten hem goedig, lawaairig, pratend door elkaar en al gijntjes zeggend vóor-ie twee woorden gesproken had. Maar dan weer achter de schijven, de koppen naar hem toe, schreeuwden ze lachrig met veel belangstelling, vragend naar vrinden en bekenden, die nog in Amerika waren.
31 Omhoog het hoofd, omhoog en zie dengene voor wien, voor de oogen der Thebanen, de aarde zich opende waardoor allen schreeuwden: "Waarhenen stormt gij, 34 Amphiaraüs, waarom laat gij den oorlog varen?" en hij hield niet op van in de diepte te vallen tot hij was bij Minos die een iegelijk onder handen neemt.
Ze speelden de vrouwerollen, maar ze waren sterk genoeg om dien "paraziet" op zijn donder te geven, schreeuwden ze.
Ik merkte de haastige schreden van de menschen, die zich trachtten te redden, als witte schaduwen voorbijschuivend in den nacht. Ze gaven geen geluid, schreeuwden in het geheel niet! Ik dacht, dat het einde der wereld daar was, wachtte den dood af, onbewust nu en niet meer in staat, te denken en te begrijpen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek