Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Tranen van blijdschap of van woede lekten onder de aanschouwers; en de schreeuw "Heil Deconinck!" werd met meer kracht aangeheven . Meteen liepen er ontelbare wevers tot bij hun Deken, en hieven hem in hun vervoerdheid op de bebloede beukelaar van een geslachte krijgsknecht.
Ik schreeuw van angstig genot, ik word bang en verheug me dat ik angst heb, en ik wil niet dat zij die mij angstig maakt weet dat ik haar herken. "Wij worden stil en zwijgen, maar gaan dan weer met elkaar fluisteren, in de hoop Jerjemjejewna nog eens weer te zien verschijnen.
Neen, zij keeren naar de maag, waar zij tachtig dagen lang tot voedsel verstrekken. 't Is een geschenk van den heilige aan hen, die door zijne genade van hunnen last zijn verlost. Wat geworden de oude bulten? Plotseling stieten al de bultenaars een grooten schreeuw uit, want Uilenspiegel had zijnen bult gebersten, door hard tegen den boord der zerk te drukken.
Nu was het te hooren, dat er een heldendaad was verricht. Ja! spring en schreeuw en jammer maar! Nu verbrandt ze toch, die boschvrouw, die jelui op zijden kussens hebt gezet. Zou zij nu de handen wringen van angst? zou ze nu voor de vlammen vluchten van de eene kamer in de andere?
Ieder kreeg zijn portie op een stuk pisangblad bij wijze van een bord. Het allerkleinste werd gevoerd met balletjes samengeknede rijst, die de moeder hem met den duim achter in de keel duwde, onbekommerd om zijn gehuil: een schreeuw, een prop, een schreeuw, een prop, om de beurt.
Alzoo zal dat ne keer het laatste zijn, dacht hij; 'k zal in zoo'n hoestbui eens blijven steken; moest mijn asem voorgoed achterwege blijven 't ware gedaan en Doka, die ginder in den stal zit, zou er niets van weten. Binst hij zijne kleeren zocht en aantrok, kraaide de haan op den kiekenpolder en dat ging als de schreeuw van den verlaten eenling op een onbewoonde landstreek.
Hij vraagt om u nog te zien eer hij de wereld verlaat. Ik bid u dan, mijn broeder, bewijs hem die laatste gunst." Zich naar de zuster van Adolf kerende, voegde hij er bij: "Hij roept u insgelijks, Edelvrouw." Eenzelfde klacht, een pijnlijke schreeuw ontvloog uit de borst van beider vrouwen.
Calandrino klaagde toen nog harder en zeide: Bij het Lichaam van God, ik zeg de waarheid, en Bruno hernam: Zeg dat maar en indien gij het zoo wilt vertellen, schreeuw dan hard en doe denken, dat het waar is. Calandrino sprak: Gij zult mij aan den duivel overleveren. Gij gelooft mij toch niet; ik zal opgeknoopt worden, als het niet geroofd is. Toen sprak Bruno; Kijk, hoe is dat mogelijk!
"Maar misschien is 't een nog grooter verdriet voor hen, als ze me zien, zooals ik nu ben," dacht hij. Terwijl hij daar stond, en niet recht wist, wat hij doen moest, kwam er een rijtuig aan, en hield voor het hek stil. De jongen had bijna een schreeuw van verbazing gegeven, want zij, die uitstapten en de hoeve binnengingen, konden niemand anders zijn dan Asa, 't ganzenhoedstertje en haar vader.
Maar nauwelijks had bij, met een hart dat van fierheid klopte, de twee eerste slagen opgehaald, of een zonderlinge schreeuw deed hem verschieten; hij liet de kaarten ter tafel vallen, sprong op en riep met vervaardheid: "Hemel, wat is er nu gebeurd? Die vrouw zal mij nog den dood op het lijf jagen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek