Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 november 2025
Vóór de man den tijd had te spreken, hernam zij: "Ik geloof 't niet. Anderen hebben er een. Ik niet." Wederom na eenig zwijgen, zeide zij: "Ik geloof, dat ik er nooit een gehad heb" De man hield stil, zette den emmer neder, boog zich, legde zijn beide handen op de schouders van 't kind, en deed een poging om haar in 't gezicht te zien.
Ja, Heer, ga er gerust op zitten, ik zal bukken. Ik ging als te paard op zijn schouders zitten en hij droeg mij naar boven. Iedere verdieping in den toren was juist als ons vertrek. In de vloeren waren openingen, waardoor de trap liep. Deze openingen hadden geen sluiting, behalve die onder het dak, waarvoor het sterke zware deksel diende, dat men, door de gummi-banden, waterdicht afsluiten kon.
Het wajangcostuum schrijft een décolletée voor, dat hals, schouders en armen geheel onbedekt laat. Al wat zichtbaar was aan zusje, behalve het gezicht, dat geblanket was, was met een geurig zalfje geel geverfd.
Zijne tien vingeren duwden op zijn buik de randen van zijn hoogen hoed. Mevrouw Verlat liep naar hem toe en ze dankte hem dat hij gekomen was. Hij knikte vreemd en schuchter, en zijne blikken haperden over de zijde van Vere's kleed, vol ongemak en bewondering. Ze nam zijn hoed uit zijne handen en klopte vriendelijk op zijne schouders. Ze was zelve zeer aangedaan.
Hij trok de schouders op. "Hij is zeker in dien tijd nog vrij wat gezetter geworden, Zwarte Daan!" zei de dikke man opstaande van den stoel, waarop hij gezeten was. "Bruis!" riep eensklaps Dr. Daniel Deluw uit. "Dat's waar ook, ik heette Zwarte Daan, en jij heette Buikje; ik zou je niet gekend hebben, man! Wat benje veranderd! Samen gegeten. Welzeker, welzeker. In de Plezierige Sauskom."
Op dezelfde zijde stonden ook de zwierige Ieperlingen, hun voorste gelid bestond uit vijfhonderd zwaarlijvige mannen wiens kleding zo rood als het fijnste koraal was. Van hun fraaie helmen vielen donzige vederbosjes op hun schouders, grote knotsen, met stalen punten bezet, stonden met het dikke einde bij hun voet, terwijl het handvest met hun vuist tegen hun lenden rustte.
Hij schudde eindelijk zijne schouders, wreef zijne vingeren koortsig overeen, stond recht als iemand die 't na rijp overleg opgeeft. Nu naar boven gaan, haar opzoeken, week worden in de zoelte van haar lichaam, gelijk 't iedermaal gebeurde, weer, op slot van rekening, de zwakkeling zijn .... hij wilde niet, neen, deesmaal hard, sterk hij voelde zich sterk.
De verschrikte prins wendde zijn paard en vluchtte, maar Antolinez vervolgde hem met voorgewende woede, en sloeg hem met het vlakke zwaard tusschen de schouders. Zóó kreeg de lafaard de straf der laffen.
Vinie, met zijn hoofd diep tusschen de bochelachtige schouders, piepoogde onder zijne groote pet, neep den mispelaar tusschen de vingers en stapte rond de koe, mat hare gestalte aan de kin, betastte heupen, pooten en rug en balg en ging weer al den overkant.
Den volgenden morgen mompelden de badgasten onder elkaar, dat de nachtelijke rustverstoorder niemand anders dan de duivel in eigen persoon geweest was, en zij vroegen den waard aan de warme bron, die van alles op de hoogte was, naar dezen wonderlijken gast. Deze echter haalde slechts de schouders op over de groote domheid van den duivel. Worms. De Nibelungen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek