Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Ja, in het ontwerpen en in de uitvoering had zij bijna altijd haar deel. Zij was door eene soort van moederlijke liefde aan Sarcany verbonden, en was wellicht meer aan hem gehecht dan Zirone, zijn makker in lief en leed, het ooit was. Op een teeken, op een gebaar van hem, zou zij ongetwijfeld eene misdaad begaan hebben, zou zij den dood zonder aarzeling tegemoet gesneld zijn.
"Dat is zelfs zeer waarschijnlijk.... Dat bespaart ons de moeite, dunkt me." "Welnu, Kaap Matifou, gij den eenen en ik den anderen. Dan hebben wij ze beiden." Maar Sarcany was stil blijven staan.... Hij had iets gehoord ... en wilde niet herkend worden.... Plotseling ontsnapte een ijselijke vloek aan zijne lippen.
Namir moest toegeven, dat Carpena, bij den thans bestaanden toestand, zeer gevaarlijk kon worden. "Waarom," riep Sarcany uit, "is hij niet in stede van Zirone daar ginds verdwenen! Hij ware beter in den krater van den Etna terecht gekomen!"
Zoodat van die allen, die ik zooeven genoemd heb, niemand kan praten en ook niemand zal praten!" "Welnu, mij dunkt, dat is geruststellend," zei Namir met haren leelijken grijnslach. "Ja, maar ..." hernam Sarcany nog meer fluisterend en met aarzelende stem. "Ja maar...." "Wat is er nog? Wien of wat hebt gij nog meer te vreezen?" vroeg Namir, terwijl zij hem met onderzoekenden blik aankeek.
Het was in een fortje, dat bij den noordwestelijken hoek aangelegd was, dat Silas Toronthal en Carpena ieder in eene cel opgesloten waren, waarin zij hoegenaamd niemand te zien kregen. Zij kenden elkander niet anders dan van naam; want de bankier had zich nimmer met de zaken van Sarcany op Sicilië ingelaten.
Aanvankelijk stoof Pescadospunt eenige passen achteruit; want hij had de stem van Sarcany herkend. Dwaling was onmogelijk; want die stem had hij te Ragusa meermalen gehoord. Hij trad weer naderbij; maar hoewel hij zijn oor tegen het paneel der deur hield, kon hij toch onmogelijk verstaan, wat in die kamer gesproken werd. Er kwam een oogenblik, dat een ander en een harder geluid vernomen werd.
Niemand zou daar in dat pak een menschelijk wezen vermoed hebben. Juist was hij daarmede klaar, toen de deur vrij luidruchtig open ging, waardoor Sarcany en Namir binnentraden. Eenmaal binnen, sloten zij de deur achter zich toe. Sava had middelerwijl weer plaats op den divan genomen. Zij hield zich zoo bedaard mogelijk en geen van beide nieuwaangekomenen bemerkten iets.
"Welnu, Silas Toronthal," begon de Siciliaan op dien luchtigen toon, die aan de ellende in dit tranendal niet meer gewicht schenkt, dan zij waard is. De bankier antwoordde niet, hij scheen te zeer in zijne formulen en berekeningen verdiept. "Hebt gij eindelijk de voorkeur aan de roode of aan de zwarte kleur geschonken?" vervolgde Sarcany.
"Ik ben hier, om u te redden...." fluisterde Pescadospunt schier onhoorbaar. "Shut!..." De vragende uitdrukking van 's meisjes oogen werd nog dringender. Zij wachtte eene nadere verklaring. "Achter die muren," ging Pescadospunt voort, "wachten u vrienden, om u aan de handen van Sarcany te ontrukken." "Wie?" vroeg de blik. "Wie toch kan in dit akelig land eenig belang in mij stellen?"
Pescadospunt had nauwelijks tijd, om achteruit te springen, en achter een der grootste struiken, die rondom het waterbekken stonden, te schuilen. Sarcany trad de kamer uit. Een Arabier van groote gestalte vergezelde hem. Beiden vervolgden hun gesprek, terwijl zij onder de galerij van de patio rondwandelden. Drommels, een oogenblik vroeger, dan ware de bespieder onvermijdelijk ontdekt geweest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek