Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 11 juni 2025


Alles wat zij wist, was dat zij ongeveer vijf weken geleden vertrokken waren met eene karavaan, die naar het oosten trok. Sedert dien dag stond de woning onder hare bewaking en zij moest er oppassen, totdat Sarcany gelegenheid zoude gevonden hebben om haar te verkoopen waaruit de gevolgtrekking was af te leiden, dat het zijn plan niet was naar Tetuan weer te keeren.

"Kom, wees nu niet dwaas.... Anders zijt gij zoo verstandig.... Hoe is het mogelijk zich zoo op te winden?" "Wij moeten scheiden, Sarcany.... Ik wil u niet meer zien!... Ik wil.... Ik wil verre van hier ... ver, zeer ver!" "Scheiden?... Waarom?... Zeg mij!... Is dat nu niet het dwaaste denkbeeld, dat bij u opkomen kan?"

Het is thans geen tijd meer om soldaat te gaan worden. Daartoe is het te laat." Hij wandelde achter een perk sierstruiken op en neer, en peinsde over de aangelegenheden, die hij te behartigen had. De eenige vraag, die hij zich in het onderhavige geval inderdaad stellen kon, was: "Zouden de heeren Sarcany en Toronthal heden avond naar het Casino terugkeeren of niet?"

Daarna vernam hij, dat Sarcany, die in het Regentschap zeer bekend was, van die karavaan deel had uitgemaakt en dat hij thans de gastvrijheid genoot in de woning van den beroemden Moquaddem Sidi Hassan in de zaouiya op de vlakte van Soung Ettélaté.

Dat is een gevaarlijk spel." En toen het jonge meisje slechts met een verachtelijk glimlachje op die bedreiging antwoordde, vervolgde Sarcany: "Ik meen u te moeten herinneren, dat gij uwe bewilliging reeds te Ragusa gegeven hebt"... "Zoo, meent gij dat?" vroeg Sava hoonend. "Mijne bewilliging te Ragusa?... Durft gij daarop nog zinspelen?" "Ja, die bewilliging hebt gij gegeven."

Op het hoogste gedeelte daarvan verrijzen de particuliere woningen en de hôtels, waarvan een door Sarcany en Silas Toronthal betrokken was.

"Maar vooral waar hij zich bevindt. Dat moet en dat zal ik weten," sprak de Tripolitaan. "Dat is zeer moeielijk, nog moeielijker dan het andere, Sarcany," antwoordde Namir. "Waarom dat?" "Ik heb te Ragusa hooren vertellen, dat hij zich den eenen dag in dit gedeelte der Middellandsche zee bevindt en den volgenden weer aan het andere uiteinde!"

"Sarcany weet," ging de dokter onverstoorbaar voort, "dat het eiland mij toebehoort, dat wil zeggen aan den man, die een schrik voor hem is, aan den man die Zirone op de hellingen van den Etna deed aanvallen..." "Jawel, maar welke..." "Dus, omdat hij daarginds op het eiland Sicilië niet geslaagd is, zal hij ongetwijfeld hier trachten te slagen en dat met veel meer kansen in zijn voordeel.

Hare sterkte was dan ook tot ruim drie honderd man gestegen, toen zij het Tunische kustland, op de grens der Syrtische zee bereikte. Zij had toen slechts den oever te volgen, terwijl zij andermaal nieuwe leden onder de Khouâns in de vele dorpen dier provincie aanwierf, en waarbij Sarcany al zijn invloed en schranderheid bezigde.

Dat is iets anders ... Dan zal hij gevaarlijk worden, ... dan kan hij geneigd zijn te praten, ... dan kan hij het geheim openbaren, waarop mijn geheele toekomst rust! ... Dan zou hij, nadat hij zoolang in mijne macht geweest is, macht over mij krijgen!" En, inderdaad, de toestand was zoodanig, als Sarcany hem inzag.

Woord Van De Dag

verduldige

Anderen Op Zoek