Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Saartje deelde mij mee dat zij hem den vorigen avond nog gesproken had, en dat zijn plan nu onwrikbaar vaststond, zoodat hij het ook nu aan haar ouders had geopenbaard; en nog eenige omstandigheden daaromtrent, die in een volgend hoofdstuk aan den dag zullen komen. Ik zweeg opzettelijk van het gesprek, dat ik op de kamer van Van der Hoogen mijns ondanks beluisterd had. Ik kwam tehuis.
Bekommer u over niemendal." "Men moet moeder met rust laten," hernam Suzette; "niets aan haar veranderen... voor dat ze..." Meer vermocht ze niet. Weder liet zij het hoofd aan het hart der freule zinken, die haar liefderijk ondersteunde, en haar daardoor het meest versterkte, dat zij haar toeliet te weenen. Saartje kon niet langer blijven; het huishouden vereischte haar terugkomst.
Wat denkt gy? fop ik my zelf, als ik geloof, dat een vrouw van Tantes jaren, die zo een Briefje aan Saartje kan schryven, om vergeving; die aan zo een kleuter verzoekt, om by my een goed woord te doen, by my, die, zo als ik daar ga en sta, ook maar een armen zondaar ben; dat zo een vrouw, laat zy zo fijn zyn als zy wil, geen boos hart kan hebben?
"Pas op, pas op!" riep de kaketoe, die blijkbaar in de war was. Van der Hoogen vertrok spoedig daarop, en de dag had vooreerst weinig merkwaardigs meer. Grootmama liet naar Saartje vragen; zij bleef een uurtje boven, en kwam daarna met roode oogen beneden. "Gij hebt de lieve oude vrouw wat gelukkig gemaakt!" fluisterde zij mij in.
Eindlyk hoorden de Heren, dat Frits de tafel dekte; zy stonden op, en marsch gingen de Leijonkers . Is die Heer R., vroeg ik aan onze Vriendin, niet een beschaaft geestig man? Juffrouw Buigzaam. Dat erken ik; maar, myn lieve Saartje hoe komt het doch, dat hy my niet gevalt? ik begryp dat niet! Ik. En ik begryp het wel. De Heer Edeling is zo zeer uw gunsteling, dat er voor geen ander bytekomen is.
En als om het te bewijzen trad de heer Kegge zelf binnen, vatte Saartje met een fikschen greep om het middel, en gaf haar een zoen dat het klapte. "Wel Saar! daar doe je wèl aan!" riep hij uit. "Kom je nog reis thee voor ons schenken? Wat zeg je van dien mijnheer, dien we hebben opgedaan? Pas maar op hoor, het is een meisjesgek."
Hij twijfelde ook wel 's even of 't toch niet verliefdheid was, of 't niet passie zou kunnen worden wat hij voelde voor haar, maar dan stelde zijn geest dadelijk naast haar gestalte die van Mimi en die van Saartje vroeger en van veel vrouwen uit zijn verbeelding of uit boeken, en dan werd zijn inwendige glimlach weemoediger en voelde hij iets van medelijden voor haar.... Ook herinnerde hij zich dat hij vroeger, als hij erg verliefd was, altijd onrustig, ongedurig was geweest, met plotseling opkomende drift, met gejaagdheid, dan in-eens dol uitgelaten vreugd en dan weer stil dwepen.
En als zij dan zooverre heen waren, dat zij op 't geen ik zeide aanmerkingen konden maken, en het hunne voor hunne kleine zaakjes wisten in te brengen, wel, dan zou ik God hartelijk danken, omdat ik zulke snelle kinderen had, zooals billijk is. Begrepen zij in 't vervolg eens iets beter dan ik, bestig, zou ik zeggen, en doen het zoo. Daar heb je nu mijn Saartje, wil ik spreken.
Visch voor visch, lei-die op 't vensterkozijn en 't mes malschte de schubben, die in 't avondscheemren warrelend stoven. Saartje, die van boven kwam, keek met blij-verwonderde oogen. "Bin je an 't vissche gewees, oome?" "Ja, Saar." "En wat zijne dat oome?" "Da's 'n bliek en dat 'n voren en dat da's 'n r
"O, dat maakt haar tegenwoordig zoo ongelukkig," voegde Saartje er bij, met een traan in de mooie oogen, "en dan verwijt zij zich weer dat hare gedachten een oogenblik aan iemand anders behooren dan aan hare moeder."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek