Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Van Rodenberg had een oogenblik zijn tegenwoordigheid van geest verloren, doch zich nu ontmaskerd ziende, begreep hij dat slechts een koelbloedige bedaardheid hem kon redden: "Gij zijt mijn gast," zeide hij, terwijl hij zich op de breede lippen beet: "Gij zijt een vreemdeling in ons midden, en dus past het mij, u ongehinderd van hier te laten gaan; doch, bij mijne eer, waart gij een Hollander, gij zoudt niet ongestraft die grove blaam op mijn alom bekende eerlijkheid geworpen hebben!"
Doch, wat er met haar was voorgevallen nadat de stem van Van Rodenberg haar als een donderslag in de ooren was gedrongen.... dit kon zij zich niet te binnenbrengen, en nogmaals de waardin vragend aanziende, zeide zij: "En Alonzo?" "Wel, die heeft u hier gebracht, mijn torteltje!" was het antwoord: "Hij heeft u alleen gelaten om u eenige rust te doen genieten. Het is een mooi knap heer."
Ha! ik begrijp al wie gij zijt," vervolgde zij, nadat de gebiedende stem van den graaf haar vruchteloos tot zwijgen had aangemaand: "gij zijt de bondgenoot van dien ellendigen vadermoorder, van dien Van Rodenberg, die, voor een goede som dat arme bloedje dáár, dezen nacht in mijne woning heeft gebracht.
Van Rodenberg echter, geenszins gewoon zijn wil aan banden te zien leggen, dwong de gravin door een hevigen ruk met zijn arm, hem los te laten, en wierp haar daardoor tevens achterover op den vloer.
"Eilieve, Barbara, wees zoo goed en ga mijn schoonen buit eens opzoeken," zeide Van Rodenberg tot de waardin, die reeds voor eenige oogenblikken de kamer was binnengekomen: "Ik geloof," vervolgde hij: "dat het fijne ding wat opwekkingsmiddelen zal noodig hebben; gedurende den geheelen tocht is zij buiten kennis geweest."
"De derde flesch!" riep Van Rodenberg, met de vuist op de tafel slaande: "Doch voor den duivel!" vervolgde hij, een triomfanten blik op de reeds eenigszins benevelde oogen van Alonzo slaande: "wij kunnen niet met ledige handen dien heerlijken wijn zien schuimen. Wij zullen ons geluk beproeven mijne heeren! wat raakt ons fortuin of goederen!" En met nog grooter hevigheid eischte hij dobbelsteenen.
"Ja," ging Van Rodenberg voort: "mijn vermoeden klom weldra tot zekerheid, ik had mij niet bedrogen: de laatste van des Spanjaards brieven behelsde een wel doordacht en fijn geslepen plan om Adelgonde te ontvoeren."
"Gij maakt mij inderdaad verlegen," zeide hij: "Het is ongetwijfeld veel eer voor mij, dat gij mij uw vriendschap wilt waardig keuren." De beide nieuwe vrienden plaatsten zich. Alonzo liet een flesch Spaanschen morgenwijn komen en vulde de fijne glazen. Van Rodenberg die zijn glas had opgenomen, stiet het tegen dat van Alonzo en ledigde het tot op den bodem. Alonzo deed insgelijks.
"Gij zijt Alonzo Spinola!" riep eene stem, die den lach opvolgde, welke Alonzo door merg en been had gedrongen; "Zie hier dan de groete van Van Rodenberg!" en in hetzelfde oogenblik brandde er eene pistool los, welk schot Alonzo den hoed van het hoofd nam.
Die Van Rodenberg, het monster, 't welk Rosio bij uwe stiefmoeder verwekt en als vondeling had neergelegd, was door den tijd tot vadermoorder opgewassen. God verdelge hem! maar vergeve ons dat wij hem behulpzaam zijn geweest om u zoo vele jaren van ongeluk te berokkenen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek