Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Aan beide kanten van den spoorweg zakten de sluitboomen, als twee lange, dunne, strakke armen zonder handen neer, een horen toeterde, een electrisch belletje rinkelde, een man kwam met een vuilrood vlaggelapje op zij van het wachthuisje staan. Hou hou, Belleken! Hou hou, Belleken!" paaide Standje, de merrie bij den breidel vasthoudend. Daar naderde de trein!
Stoffels vloekte binnensmonds. "In den naam van God, barstte Jansen uit, daar wordt hier niet gevloekt, verstaan jullie." Een krakend geluid viel over 't huis neer, en een ander geluid rinkelde in het huis zelf. Met een slag stortte in de voorkamer een groot schilderij van den wand en 't glas er van viel aan stukken. Doodsbleek kwam moeder Jansen toegeschoten.
Hij stond op en ging naar het venster, dat breed was en verguld met al het zonnegeweld. Hij kon van daar een randje zien van de straat en de hoofden der menschen die er voorbijliepen. Een zware wagen waggelde over de steenen. Het koffiekopje, dat op een stoel stond, rinkelde. Hij keerde zich verwonderd om en zag het witte kopje op den stoel staan. Een grove boterham lag er nevens.
Jongens, jongens! eet maar! ze loech, ze weende, 't geld van den gewisselden frank rinkelde in haren schortezak bij elke snede die van 't brood viel en wat was het een lust de jongens te zien bijten! Dan vond ze de keers. Lezen, eerst en vooral lezen, op de bloote knieën! zie-je wel Sint-Josef is er tusschen gekomen.
Zijn kop stak even boven den toog uit, maar duisterde weg in de onduidelijke lucht van het winkeltje. Als een kind het hek openstiet, rinkelde de bronzen bek en Johan Doxa verroerde. Zijne handen bleven gekruisd en stille, maar, met eene eigenaardige fronsing van zijn voorhoofd, schoof hij rijzekens zijn muts achteruit, keek naar het deurtje, beloerde vijandig den jongen, die drummend naderkwam.
Toen rinkelde daarbuiten een bussel sleutels en iemand opende deze onbegrijpelijke cel. Het was een soort van politie-agent. "Allee," sprak de ruwe deurwaarder, "krab op ge moest u schamen." Geen de minste aandoening werd wakker in Johan Doxa. Hij liet zich geleiden. Hij mankte. Hij verliet de Amigo zonder hoop en zonder wanhoop. Hij kwam thuis. Hij vond er zijn moederken.
Daar, plots van 'r stroefheid ontdaan, begon ze huilerig 'r dorre handen te wrijven, zwaar-hijgend en kreunend. "Wanneer", sprak Druif en z'n hand sloeg naar de tafel dat de gulden rinkelde: "wanneer krijgt 'n rechtschaffen man 't in z'n hersens in z'n hersens, zeg 'k! om mezoesos van 'n deurpost te trekke?"
Maar wonder! hij kwam geen enkele vrouw tegen, noch aan de Sneekerpoort, noch in de Witheerensteeg en eerst op het Hoog schreed iemand hem voorbij. Het was een vrouw. Ze liep vlak langs hem heen, en stiet hem in de zij. Er rinkelde iets. 't Fleschje in zijn zak werd gebroken, en hij gevoelde, dat het drankje wegvloeide. Wat was dat jammer! Hij vertelde het zijn vrouw dadelijk, toen hij thuiskwam.
En namen haastig afscheid.... Een belletje rinkelde en ik trad uit de werkkamer van donker dof hout, de breede, breede trappen af; werd door de degelijk-ernstige dienstbode geleid naar 't geel-belichte perzische kamertje waar de gesluierde Fatma uithangt; kleedde mij sneller dan ik verwacht had; stapte schutterig de straat in, met achter mij de degelijke poort van dat ruime, holle heerenhuis.
Hij jubelde van blijdschap. Dat zijn dingen! Dat zijn dingen! Hoe maken ze 't? Hoe komen ze aan 't idee? En de beiaard rinkelde zoo aangenaam, lijk dropkens in een welluidend water en de popjes huppelden snokkig en op mate en heel die doening was zoo djentelijk.... Hoe brengen ze 't aan mekaar?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek