Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Weet gij wel, Axel! dat zij dan in grootte met de Middellandsche zee kan wedijveren?" "Ja! vooral als wij haar alleen in de breedte overgestoken zijn!" "Dat is zeer licht mogelijk!" "En het aardigste is," voegde ik er bij, "dat als onze berekening juist is, wij nu de Middellandsche zee boven ons hoofd hebben." "Is het waar?" "Ja! wij zijn immers negenhonderd uur gaans van Reikiavik af!"
Ik zag eene buurt van dien naam aan de oevers van den Hvalfjörd, vier mijlen van Reikiavik. Ik toonde het mijn oom. "Niet meer dan vier mijlen!" zeide hij. "Vier mijlen van de twee en twintig! Dat is eene mooie wandeling!" Hij wilde den gids eene aanmerking maken, die echter zonder hem te antwoorden den kop der paarden greep en zich weder op weg begaf.
Vrijdag avond, den 10den Juli, waren wij naar onze berekening dertig uur gaans ten zuidoosten van Reikiavik en op eene diepte van derdehalf uur gaans. Nu opende zich een verschrikkelijke put voor onze voeten. Mijn oom kon zich niet weerhouden om in de handen te klappen, toen hij de steilte zijner helling berekende.
Ik vermoedde toen geenszins, welk schouwspel ons wachtte op het schiereiland van den Sneffels, waar die verwoestingen eener woedende natuur een vreeselijken bajert vormen. Twee uur na ons vertrek van Reikiavik kwamen wij in het vlek Gufunes, "aoalkirkja" of hoofdkerk genoemd. Het leverde niets bijzonders op.
De heer Thomson stelde zich geheel ter onzer beschikking en wij liepen de kaaien af om een zeilreê schip te vinden. Ik hoopte, dat er volstrekt geen middel van vervoer zou zijn; maar het was zoo niet. Een kleine deensche schoener, de Valkyrie, zou den 2den Juni naar Reikiavik onder zeil gaan.
De langste der beide straten van Reikiavik loopt evenwijdig met den oever; daar wonen de kooplieden en winkeliers in hutten van roode op elkander gestapelde balken; de andere straat, meer westelijk gelegen, loopt naar een meertje, tusschen de huizen van den bisschop en andere geen neringdoende personen.
Hans had, in weerwil van zijn aanhouden, Hamburg verlaten; de man, wien wij alles te danken hadden, wilde niet toelaten, dat wij onze schuld aan hem afbetaalden. Hij kreeg het heimwee naar IJsland. "Farval!" zeide hij op zekeren dag en met dien eenvoudigen afscheidsgroet vertrok hij naar Reikiavik, waar hij behouden aankwam.
Hij was inderdaad de eenige met wien ik kon spreken gedurende mijn verblijf op IJsland. Van de drie kamers, waaruit zijn huis bestond, stelde die uitmuntende man er twee ter onzer beschikking, en weldra waren wij er met onze bagage, over wier omvang de inwoners van Reikiavik een beetje verwonderd waren, te huis.
Mijn oom hernam: "Volg mij naar de westkust van IJsland. Ziet gij Reikiavik, de hoofdplaats? Ja? Goed. Ga langs de ontelbare fjörds van die door de zee afgeknaagde kusten opwaarts, en houd even op onder den vijf en zestigsten breedtegraad. Wat ziet gij daar?" "Eene soort van schiereiland, gelijk aan een ontvleescht been, uitloopende in eene verbazend groote knieschijf."
De lezing van het document. De valiezen moeten gepakt worden. VI. In het studeervertrek. De Sneffels. De warmte in den aardbol. De vulkanen. Inwendige hitte der aarde. VII. Naar het middelpunt der aarde. Een onmogelijke reis. Toebereidselen tot het vertrek. Reikiavik. De koffer moet gepakt worden. Naar den kelder?. VIII. Altona. Kiel. Korsör. Professor Thomson. Kopenhagen. De Vor-Frelserskerk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek