Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Gavroche wipte op zijn teenen, balde zijn handen in zijn zakken, bewoog den hals als een vogel, en stak de onderlip vooruit. Hij was verbaasd, onzeker, twijfelend, overtuigd, begoocheld. Hij had het voorkomen van den chef der gesnedenen op de slavenmarkt, die onder een tal logge vrouwen een Venus ontdekt, of van een kunstkenner, die onder een hoop kladwerk een Raphaël vindt.
Zijn broeder, die almede het penseel hanteerde, was naar Italië getogen, waar omtrent dien tijd «eene geheele reeks meesters van den eersten rang naast elkander optraden, die in even zoovele oorspronkelijke richtingen dezelfde laatste schrede tot het toppunt van ideale schoonheid en klassieke volkomenheid aflegden.» Wij bedoelen LIONARDO DA VINCI, overleden in 1519; MICHEL-ANGELO, den hoofdmeester der Florentijnsche school; RAPHAEL, die zijn innigste gevoel in zijne Madonna's ten beste gaf; ANTONIO CORREGGIO, die in zijne werken het licht bewogen gevoel zoo heerlijk deed gelden; TIZIANO VECELLIO, den hoogsten meester in de edele verheerlijking der lichamelijke schoonheid.
De dochter bedankte ons eveneens voor haar gelukkige bevrijding en daar Raphaël en ik meenden, dat wij don Alphonse een genoegen zouden doen door hem in de gelegenheid te stellen een oogenblik met de jonge weduwe te spreken, wisten wij den graaf zoolang bezig te houden.
Don Raphaël opende het biljet en las hardop de volgende woorden: "Lieve Camilla, de heer Gil Blas de Santillano, die mijn eer en mijn leven gered heeft, is zoo juist op weg naar het hof vertrokken. Ongetwijfeld zal hij Valladolid passeeren. Ik bezweer u bij het bloed, en meer nog bij de vriendschap, die ons verbindt, hem hartelijk te ontvangen en eenigen tijd bij u te houden.
Camilla en don Raphaël brachten hem zoo aan het lachen dat het bijna het leven aan den ouden podagrist koste; terwijl hij uit alle macht lachte, overviel hem zoo'n zware hoestbui, dat ik dacht dat hij zou stikken. Hij had zijn testament nog niet gemaakt, dus denk eens of de huishoudster ontsteld was!
Hij kan heel lekker hazenpeper maken." "En notenbrandewijn dan. Hij is de Raphaël van den notenbrandewijn." "Zeker, maar dat is ook het eenige, waarvoor hij deugt, en dat is voor ons niet voldoende. Wij verliezen al onzen tijd door al die discussies met hem." "Hij hindert ons in ons werk." "Het is zijn schuld, dat ik mijn "Doortocht door de Roode Zee" nog niet heb kunnen tentoonstellen.
Toen ik ook meedeelde, dat don Alphonse de Leyva mij met drieduizend ducaten naar Samuel Simon had gezonden, viel Lamela mij in de rede door tot Raphaël te zeggen: "Die koopman heeft zich dus niet te beklagen. Hij heeft zijn geld met woeker teruggekregen en in dat opzicht kunnen wij ons geweten dus onbezwaard achten."
Nadat ik eenigen tijd in Livorno had vertoefd, wilde ik Florence zien. De oude Azarini had mij vele aanbevelingsbrieven verschaft, ook voor vrienden, die hij aan het hof van den groothertog had. Ik voegde ook don voor mijn naam, zooals vele Spanjaarden zonder complimenten in het buitenland doen. Ik liet mij dus don Raphaël noemen en zocht slechts omgang met voorname heeren.
Laten zijn werkzaamheden hem een oogenblik wat rust dan verdiept hij zich in het gebed." Hier viel ik Lamela met een uitroep van vreugde in de rede, want ik zag don Raphaël naderen. Wij begroetten elkaar hartelijk en zonder in het minst iets van verwondering te laten blijken, zei hij: "God zegene u, mijnheer de Santillano, wat voert u naar Valencia?"
Er moest voor nieuwe provisie worden gezorgd en Ambrosius en don Raphaël, na hun costuums uitgetrokken te hebben, zeiden, dat ze daar samen op wilden uitgaan; door het avontuur te Xelva hadden zij er smaak in gekregen en ze wilden zien of er in Ségorbe niet een slag was te slaan. "Ge moet ons maar onder de wilgen afwachten," zei de zoon van Lucinde, "wij zullen spoedig terug zijn."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek