Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Potgieter gaf bevel om met de grootste snelheid enige salvo's op de Zulu's die hun de pas van achteren afsneden, te vuren, dan op hun paarden te springen, door de Zulu's te breken, zich weder te verzamelen, en dan de vijand in het front hebbende, de strijd voort te zetten, en hen terug te drijven, tot men zich met de afdeling onder Uijs verenigen kon.
Ik heb zoveel vertrouwen in zijn edel gemoed, dat ik verwacht dat hij, alvorens er scheuring onder ons ontstaat, zich zal terugtrekken. Ik twijfel echter sterk of Potgieter dit doen zal, en toch is het voor ons een levenskwestie splitsing onzer krachten te voorkomen." »Ik blijf je dankbaar, Frans, voor je volledige inlichtingen en vriendschappelike wenken.
Zijn gesprek met Maritz had tijdelike vrede geschonken aan zijn gemoed. Waar hij ook rondwandelde, Potgieter liep hij niet tegen het lijf. Voor de tenten vond hij velen, die in de jongste aanval gewond en verminkt waren, maar tans herstellende, zich koesterden in de morgenzon.
»Meneer De Witt!" zei freule Adèle, terwijl zij de schitterende zwarte oogen naar André wendde »ons gesprek werd zooeven gestoord, toen ik u iets wilde vragen. Wie was het toch, die het eerst op het denkbeeld kwam, om een standbeeld aan den dichter Huygens te geven midden onder het groen van het eilandje in den Vijver?" »Dat was Potgieter, freule!" »Dacht ik het niet!
»Goed, wij kunnen dadelik gaan," zeiden de anderen, »maar ge moet ons vergezellen." »Dat zou stellig verkeerd en niet billik tegenover Uijs zijn. Je hebt hem zonder mij gezien, en als ik nu mee naar Potgieter ga, zal men grond hebben te vermoeden, dat ik met hem samenspan om Uijs te verdringen. Ik ben bereid achteruit te staan, maar zeker niet om mij aan blaam bloot te stellen.
Nee! dat was te veel voor vlees en bloed. Ook was het nog de vraag of zijn manschappen ooit hierin zouden bewilligen. Hij had de Kolonie verlaten, omdat hij het juk door heerszucht opgelegd, niet wilde torsen, en zou hij nu bukken onder Potgieter? Indien de meerderheid der emigranten verlangde, dat hij hen leiden zou, was het dan niet zijn plicht aan die roepstem gehoor te geven?
Immers als Makoni en Dutulu hem herkenden, dan was het met hem gedaan. Hij week achteruit zover hij kon, hurkte op de grond neer en bedekte zijn gelaat met de handen: een toonbeeld van werkelike ellende tans. »Wij zijn bereid dadelik de berichten die uw bondgenoten brengen, te vernemen, meneer," zei Potgieter tot Biggar. »U stemt hier immers in toe, oom Sarel?"
Nu ken je de staat der zaken. Nu ben je gewaarschuwd. Wees voorzichtig als je Potgieter ontmoet." Uijs had naar zijn vriend met diepe aandacht geluisterd. Geen enkel woord was onopgemerkt gebleven. »Frans," zei hij, »je verrast me onaangenaam. Je doet me innerlik ontroeren. Nimmer heb ik er naar gestreefd of gehunkerd, om aan het hoofd van de trek te staan.
Resultaten van deze inrichtingen en methoden der zending zijn het die zoo verblijdend te zien komen in de algemeene welgesteldheid van Madjawarna en zijn omgeving. Weinig dingen zijn zoo moeilijk als een Javaan afbrengen van overlevering en oude gewoonte. Een woord als dat van Potgieter: "Slechts vernieuwing kan behouden Achter raakt wie stil blijft staan," heeft voor hem geen zin.
Indien ge besluit, hetzij Maritz, hetzij Potgieter als hoofdaanvoerder te erkennen, zal ik daarin berusten. Ik zou het echter diep betreuren als er verdeeldheid in ons midden moest ontstaan over het aanvoerderschap."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek