Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
Op het portaal gekomen, ontdekt hij haar niet, die zijne verbeelding er gemeend had te vinden. Hare kamer grenst aan die der ouders. Met een zacht kloppen zal hij haar wekken. Doch zie, de deur is niet gesloten, zij staat op een kier. "Jeannette!" roept hij zacht: "slaap je mijn kind?" en eenige malen herhaalt hij de vraag, doch zonder een antwoord te vernemen.
"Dit moet je eerst opdrinken," zei hij, zacht-beslist, "en dan naar bed gaan." "Weten de anderen 't al?" vroeg ze, zonder belangstelling. "Nee, daar gaan we nu heen. Zul-je nu naar bed gaan? Er is niets meer, waarop je hoeft te wachten." "Nee, dat is waar," zei ze slap, de deur openend. Op 't portaal stond de juffrouw, de oogen wijd van verbazing; maar 't drong niet tot Go door.
Een wenteltrap, die, naar men zegt, nog in zeer goeden toestand verkeert, voert naar den top, die eene hoogte van twee-en-vijftig el boven den beganen grond bereikt; maar op het eerste portaal bevindt zich eene deur, die den toegang naar het platform afsluit, van waar men op de binnenplaatsen der aangrenzende huizen kan zien en alzoo de vrouwen zou kunnen bespieden, die zich daar in vrijheid bewegen.
«Ja, daarbinnen, zooals ik wel dacht, zooals ik wel wist,» zei de dominee, «daarbinnen wonen zij, die voor het eeuwige vuur bestemd zijn!» En zij stonden voor het prachtig verlichte portaal, de breede trappen prijkten met tapijten en bloemen, en door de feestelijk versierde zalen ruischte de dansmuziek.
"Veuruut dan moar!" zei Gerrit, moed vattende, en 't ging weer trap op, trap op, zonder einde." Zin we d'r dan nog niet?" zuchtte Meeuwsen, toen Gijs de 45ste trap had geteld en men op een portaal was gekomen. "Rechts-om!" riep Karel, en wipte alweer hooger.
Toen hij het volk samengeschoold zag, spoorde hij het aan de kerk te verlaten, maar zoo weinig krachtdadig, dat slechts enkelen henen gingen; de anderen spraken: Eerst moeten de kanunniken de vespers zingen, ter eere van Maaiken. De markgraaf sprak: Er wordt niet gezongen. Dan zullen we zelven zingen was het antwoord. Zoo deden zij in de zijbeuken en omtrent het portaal van de kerk.
In een oogwenk zag zij, hoe afgedragen en oud zijn jasje, hoe grauw zijn linnengoed was en hoe zonderling zijn grijze pantalon hem op de hielen hing. Vóórdat zij nog de trap op kon gaan, riep van boven uit ’t portaal een welluidende mannenstem: „Is de kapper daar, Antje? Laat hem dan maar boven komen.” „Neen, meneer; ’t is een...” ’t Woord „heer” wilde niet vlot over Antjes lippen.
Hij was bij het opklimmen de voorste geweest: en bij het terugkeeren bevond hij zich dus met Deodaat achteraan: slechts deze omstandigheid redde beider leven: want nauwelijks bevonden de gewapenden zich op de trap, of deze stortte in met een oorverdoovend gekraak, en de beide aanvoerders stonden alleen op het portaal, voor een muur van vlammen en van rook, die uit het puin naar boven sloeg.
Wij keeren dus maar naar 't portaal terug, en gaan, langs de trap tegenover de poort, de schouwburgzaal binnen.
Geen damp, geene benauwdheid schrikt hen af; zij zoeken het portaal rond, zij vinden nog hier en daar een bedwelmde of machtelooze liggen, dien zij ophelpen en in veiligheid brengen: onder hen een Oud-Regent, dien een hunner op de schouders neemt en naar 't belendende huis van den schepen Hope draagt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek