Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Roetsch! daar vliegt een mand met turf het zolderraam uit, opkamer en zaal langs, snel als een pijl omlaag. Piep piep piep en de leêge mand is weêr boven; maar zou van den Bergh zou hij waarachtig turf aflaten?...
Heden echter antwoordden twee oude musschen en een jonge met «Piep!» en een driewerf herhaald gekrabbel met den linkerpoot. «Wel zoo! Goeden dag! Goeden dag!» Het waren twee ouden uit het nest en nog een kleine uit de familie. «Moeten we elkaar hier ontmoeten? Het is een deftige plaats, maar er is niet veel te eten. Dat is het schoone! Piep!»
»Piep«, zei Klaas met z'n lippen. Ineens gingen de geelomrande bekjes de hoogte in. »Piep-piep-piep«, riepen de vogeltjes. Ze dachten, dat d'r moeder gekomen was met voer. »Laten we nu een beetje op zij gaan; misschien komt de moeder dan wel naar d'r kindertjes toe. Kijk, daar zit ze. Ze is erg onrustig.« De vijf menschen stapten bij het boompje weg.
Later op den dag kwamen de twee musschen, die hier geboren waren, voorbij. «Waar is het huis?» vroegen zij. «Waar is het nest? Piep! Alles is verbrand en onze overmoedige zuster ook. Dat heeft zij er nu van, dat zij het nest wou behouden. De rozen zijn er goed afgekomen, daar staan zij nog met haar roode wangen. Die treuren zeker niet over het ongeluk van haar burinnetjes.
Die kleine beesten, die vederschepselen, aan wie alleen de lucht schijnt toe te behooren en ter nauwer nood het getakte der boomen, die lucht-vrijen, die vogelvrijen quantité négligeable voor òns, menschen die beesten, die alleen piepen en krijschen kunnen zingen niet eens die vlieg-, piep- en krijschbeesten, die in òns menschenleven nièts zijn: zij maakten vreeslijke dingen door!
»Ja, zag je dan niet, dat de oude wat in den snavel had?« riep Jo. »Kijk«, riep Klaas ineens, »daar heb je 't mannetje ook!« »Wat is het leuk goedje«, zei Nel. De andere kinderen vonden 't ook. Zoo'n vogelhuishouding was toch maar gezellig. Nog langen tijd bleven ze staan kijken; en toen de oude vogels weer weggevlogen waren, gluurden ze ook nog even in 't nestje. »Piep, piep!«
Daar vloog de musch naar toe; want zij zag daar verscheidenen van haar soort. Piep en drie krabbels met den linkerpoot, zoo had zij het heele jaar door al zoo dikwijls gegroet, maar niemand had haar antwoord gegeven; want die eenmaal gescheiden zijn, treffen elkaar niet alle dagen aan: de groet was haar tot een gewoonte geworden.
Hij trekt dan naar 't zuiden in groote zwermen, niet zelden met de Akkerleeuweriken en reist over dag zoowel als 's nachts. In den regel beweegt hij zich op den grond, maar zet zich ook dikwijls op kleine hoogten op hekken, of zelfs op takken van struiken neder. Van tijd tot tijd verneemt men zijn lokstem, die als "piep piep" klinkt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek