Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
't Was maar een gewoon huis, dat zich door niets van de andere huizen der lange straat onderscheidde en dus geheel in de massa opging. De straat zelf verdween in de uitgestrektheid der groote stad, die toch niet eens de belangrijkste van het land kon genoemd worden en het land, aanmerkelijk groot als 't was, scheen op zijn beurt toch maar een stipje op den aardbol te zijn.
Toen de zon den volgenden morgen opging, was zijn goede luim al lang opgegaan, deze was nog nooit verdwenen. «Babette is te Interlaken, vele dagreizen van hier,» zeide hij bij zich zelf. «Het is een verre tocht daarheen, als men den breeden straatweg langs gaat, maar het is niet zoo ver, als men over de bergen klimt, en dat is juist een weg voor een gemzenjager!
Te valavond begaf zich Johan Doxa toch op weg. Wel beefde hij en wankelde haast terwijl hij de piepende trap opging. Hij stond vóór de deur en wilde zich nu eerst eens goed bedenken. Hij bedacht zich eens goed, zuchtte en besloot maar weer de trap af te dalen. Toen juist sprong het slot en in de vrije klaarte stond daar de weelderige Julia.
"Je hebt al een heel wonderlijke wijze van spreken," zeide hij met een poging tot superioriteit, doch hij zag, dat die niet opging, bloosde en keek op zij. Toen keek zij hem vlak in de oogen en vroeg hem: "Ben je misschien vergeten, waar jij je tijd doorbracht, toen ik het kind verwachtte?" "Ik ?" Hij zocht naar zijn woorden en stamelde "Ja, ìk " "Je ging op reis met een andere vrouw.
Wij hebben gezien hoe het grootsche onderwerp van Amadis de Galliër als een stralende zon over Spanje opging, en hoe het door het geknoei van prulschrijvers onderging in onbeduidendheid, tot ergernis van de meer ontwikkelden en tot spot van de groote menigte. Het is alsof het onvergelijkelijke Engelsche epos van Koning Arthur, het verheven heldendicht over de daden van hen, die
Hij voelde zich bespottelijk worden, het suisde in zijn ooren, hij moest, hij zou iets zeggen, om 't even wat, al was het nog zoo dom, en hij opende reeds machinaal zijn lippen, toen plotseling, aan zijn andere zij, in het geraas der drukke bende, een schelle stem opging, een lachende scherts-stem, die plagend vroeg: "Wa scheelt er aan dat-e gulder tegen mallekoar nie 'n spreekt?
"Het oogenblik van ... van ... je weet wel.... Och, je wilt mij niet verstaan...." "O, van ten tooneele te verschijnen?" riep Pescadospunt uit, wien een licht plotseling opging. "Juist!" "Neen, mijn waarde Kaap!... Nog niet!... Blijf nog maar wat ter zijde!..." was het antwoord. "Drommels!" pruttelde de reus. "Ik beken het volgaarne, ik begin mij gruwelijk met dat niets-doen te vervelen."
Iedere trede, welke hij opging, was vreeselijk; zijn grijs haar, zijn ingevallen gezicht, zijn groot, kaal, gerimpeld hoofd, zijn holle oogen, zijn verbaasde, open mond, zijn oude arm, die de roode banier ophief, traden uit de schaduw en schenen grooter te worden in het bloedroode licht der toorts; men waande het spooksel van 't jaar 93 uit de aarde te zien verrijzen, met de vlag van het schrikbewind, in de hand.
Maar och, wat zou zoo'n enkele slechte nacht, meende hij, als over weinige uren de zon toch al weer opging. Zoodra de dag aanbrak, richtte hij zich op en tuurde de rivier over, naar het Russische grondgebied. Hij zag niets dan somber-donkere wouden en kaal, dor zand.
Even voordat de zon opging, kwamen de voetjes van de danseressen tot rust en Paul zag, dat ze naar de plaats gingen, waar ze hare veeren pakjes hadden neergelegd. Dat gaf een' schrik en een zoeken en een onrustig heen en weer loopen over de weide. Paul kreeg er medelijden mee en kroop uit zijn schuilhoek te voorschijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek