United States or Cyprus ? Vote for the TOP Country of the Week !
Men moge er om lachen; maar dat lichtje, evenals in het vertelsel van Duimken en in vele andere volksvertellingen, blonk mij in de oogen als eene star der hoop. Ik stapte er op aan en bleef, om het te bereiken, wel vijfmaal verder gaan dan ik had verwacht. Het was een klein, leemen huisje, tegen de baan naar Roslaer. Ik klopte, en men opende oogenblikkelijk.
"Shut!... " zei Pescadospunt fluisterend en steeds met den wijsvinger op den mond. "Shut!... Laat niemand ons hooren!" Het meisje keek hem ten uiterste verbaasd aan en opende de lippen om te spreken. "Shut!... Stil!..." herhaalde Pescadospunt. "Van mij hebt gij niets te vreezen." Zij ondervroeg hem met de oogen. Zij gevoelde zich, in weerwil van alles, in de nabijheid van dien man gerustgesteld.
Toen opende zij terstond de deur der zijkamer, nam haar nichtje mee naar binnen, keek haar strak in de oogen en zei zeer beslist: "Nu zeg ik je eens vooral Elsje, dat ik niet verkies, ja dat ik je verbied, weer naar die menschen toe te gaan. Heb je me goed begrepen? Ik verbied het je ten strengste.
Hij moest terug, om de gangdeur van het woonvertrek te vinden, daar het raam van het woonvertrek gelegenheid bood om naar buiten te komen. Hij bereikte de gangdeur en opende ze. Doch hij had zich in de deur vergist, en staarde in het achterhuis, van waar de vlammen hem in het gezicht sloegen. Hij sloeg de deur dicht en verbrandde zich de handen aan het reeds smeulende hout.
Zij had de schreden van Wassili Lukitsch gehoord, hoe hij de deur opende en hoestte; zij hoorde ook de schreden der naderende kindermeid, maar zij zat daar als versteend, zij kon niet spreken en evenmin opstaan. "Barinja, lieve barinja," zeide de kindermeid en kuste haar de handen en schouders: "Welk een vreugde heeft God ons jarig kind bereid! U is ook in 't geheel niet veranderd."
Op zekeren dag opende zich eensklaps voor ons oog een wijde, dorre vlakte, schitterende in de zonnestralen, en aan den gezichteinder begrensd door het woud, waarboven zich de toppen van twee, geheel met bosch bedekte heuvelen verhieven.
Ik heb vele kooma's gekust en geliefkoosd, maar nooit opende zich de aarde onder ons, of scheurden de hemelen, kom laat ons elkaar omhelzen!" Het meisje meende, dat het 't beste zou zijn zich te houden, alsof zij aan zijn wensch gehoor gaf en daarom antwoordde zij: "O mijn koom, Doge van Venetië!
Het jong begijntje opende het eerste deurtje links, verzocht hen even te gaan zitten, en verdween. Door schuchteren eerbied bevangen, keek Rozeke om zich heen. Een ronde tafel met een grijsbruin kleedje stond in 't midden van de tamelijk ruime, ietwat kille kamer, op den kraak-zindelijk-geboenden, rooden tegelvloer.
Hij trad eenigszins levendig op dit kastje toe, nam een sleutel uit zijn zak en opende het koffertje.
Tik, tik, zei de klok. Ja juist, zoo-iets voelde hy in al z'n leden. Geen Demosthenes kon 't juister uitdrukken. Er werd gescheld. Met z'n gewone zucht om te helpen opende Wouter de deur. De meid die niet zeer spoedig en zonder haast kwam aansloffen, bedankte hem in 't minst niet.
Woord Van De Dag