Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 oktober 2025
Opeens drong er een luide en algemeene kreet tot hen door. Was het een oorlogskreet? Maar neen, er viel geen enkel schot. Het was dus een kreet van blijdschap, die zoo lang aanhield. Zij verlieten nu hun hooge standplaats en ijlden in de grootste spanning naar het strand, om in de algemeene vreugde te deelen.
"Ik geloof warendig dat wij overrompeld zijn." "Ja, overrompeld zijn wij, dat is zeker," antwoordde Droll; "dat moeten stellig die roode schobbejakken zijn, als het noodig is." Het volgende oogenblik bewees, dat dit vermoeden juist was, want toen weergalmde de oorlogskreet der Indianen. "God moge ons bijstaan! zij zijn het werkelijk!" riep Frank. "Er op los, er op los! Gauw, gauw!"
"En den oorlogskreet: Holland! aanhieven," zeide Deodaat: "bij Sint-Jakob! dat ware hemelsche muziek!" "In onze ooren voorzeker," vervolgde de Graaf, lachende: "maar deze Heeren verstaan het anders: zij zijn van meening, dat men zich tweemalen moet bedenken, aleer men geld en manschappen verspilt, om in Friesland oorlog te gaan voeren.
Nu was het beslist, de storm breekt los, het regent steenen, het geweervuur knalt, velen springen van den waterkant en gaan over den kleinen arm der Seine, die thans gedempt is; de werven van het eiland Louvriers, die uitgestrekte citadel, zijn vol strijders; men rukt palen uit den grond, men lost pistoolschoten, een barricade verheft zich, de achteruit gedrongen jongelingen gaan in stormpas met de lijkkoets over de brug van Austerlitz en werpen zich op de municipale garde; de karabiniers ijlen toe; de dragonders sabelen alles neder; in alle richtingen verspreidt zich de menigte: een oorlogskreet vliegt naar de vier hoeken van Parijs; men roept: "Te wapen!" men loopt, stormt, vlucht, biedt wederstand.
Van de ijdele gedachte tot het stralende beeld, zei eens Verwey, en ziedaar de oorlogskreet tegen de veldwinnende neiging dier onmachtigen, om de vaak gecopiëerde! naakte "gedachte" ten troon te heffen! Een kunstenaar, en dùs ook de heer Van Genderen Stort, moet beelden. Nov. 1915.
"Die daar op post stonden wisten niet wat ik u beloofd had." "Waarom hebben dan al uw krijgslieden den oorlogskreet aangeheven? Die wisten toch zeer goed wat gij beloofd hadt." "Dat geschreeuw gold niet u, maar diende om aan de wachtposten te kennen te geven, dat zij niet meer schieten moesten. Alles wat wij gedaan hebben was goed gemeend, maar wordt door u in ons nadeel uitgelegd."
Toen barstte een geweldig tumult los. De Czernoviërs waren opgesprongen, hun zwaarden vlogen uit de scheeden, en als een oorlogskreet klonk hun: "Leve de Prinses!" Maar ook de Moscoviten grepen naar hun wapens, en beantwoordden de uitdaging met een: "Leve de Hertog van Bora!"
Van Houten liet zich van de hoogte van de regeeringstafel dit totnutoe in Nederland ongehoorde woord uit den mond vallen: »Alle liberalen in het gelid tegen het clericalisme«. Deze oorlogskreet, uitgeroepen door een minister die pas de kiesrechthervorming had afgedaan, weerklonk langen tijd in het land.
Als zij slechts de zee konden bereiken! dachten zij, want dan zou de weg naar huis en naar hun vrienden gemakkelijk zijn. Eindelijk hoorde Xenophon luide kreten van zijn voorhoede. Die kreten herhaalden zich en werden hoe langer hoe luider. Het geleek volstrekt niet op een oorlogskreet, en toch kon het zijn, dat er een vijand vóór hen stond niemand wist hoe of wat.
De Gounds wilden niet anders dan den »kisri" doen weergalmen, den oorlogskreet der bergbewoners, en de militaire kantonnementen van het presidentschap te overrompelen. Het oogenblik was nog niet gekomen. Het was namelijk niet voldoende, dat de geheele landstreek tusschen de Sautpourrabergen en de Vindhyas in vuur en vlam gezet werd, de brand moest al verder en verder om zich heen grijpen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek