Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Zij aanschouwden, terwijl zij de oogleden half toeknepen, de schijf, die zich bij de waterlijn afplatte en den vorm aannam van een scharlaken halven bol. Er was geen spoor van damp aan den zeekant te zien. »Ik geloof, dat wij hem ditmaal te pakken hebben," begon broeder Sam. »Ik geloof het ook," antwoordde broeder Sib. »Stil, waarde ooms!..." riep miss Campbell.
't Is lekker om nog even in bed onder de wollen deken te kruipen behaagelijk rek ik mij uit, mijn oogleden worden zwaar. Buiten speelt de Curmuziek, "Am schönen blauen Donau" in gedachten wals ik in mijn bed mede; 't is me alsof ik draai ik dommel in en ik droom van ... mooi weêr. 9 uur. Ik ontbijt; de thee smaakt mij niet.
Mariëtte, half naakt in een weelde van blauwe zijde en thee-rozig fluweel, een wulpsche Mariëtte met natte lippen en min-zware oogleden. Ze murmelde: Mariëtte...? Zoo moest Mariëtte zijn een lijf van rijke blankheid, ongedekt en onverlegen, schoon en krachtig.
Sander kan 't niemendal schelen; hij wil er gaan liggen, hier op die stoep, en met het handje, waarin nog de kruimels van den straks gekregen en haastig opgegeten kouden aardappel kleven, wrijft hij zich steeds en alweder langs de loodzware oogleden: hij wil niet verder weet je, hij wil niet!
Alleen bewoog zich tusschenbeide langzaam zijn arm en streek zijn hand over zijn kin of aan zijn oor, terwijl hij inwendig geeuwde. Eindelijk hield alle beweging op en bleef hij, alleen met aandachtig snel knippende oogleden, zitten suffen. Mathilde was ook weêr in haar vórig gepeins wech.
De lichtblauwe oogleden hingen zwaar over de oogen. Er was een groote rust in de kamer. De scherpe, puntige pen kraste, de stemmen klonken soms gonzend, de kachel pruttelde. De studenten schreven haastig of keken naar het waswitte kind in het bed. Ze hield haar handen gevouwen, het hoofd lei iets op zij. Korte ademgeluidjes kwamen uit den kleinen drogen mond.
Langzamerhand ontfermde zich de slaap over de vermoeide oogleden die zich niet weer openden, dan toen zich daarbuiten een luid geroep deed hooren, en de deurmat van de tent opengemaakt werd. Een Roodhuid keek naar binnen, en zei: "De bleekgezichten kunnen opstaan en met mij medegaan." Zij stonden op, namen hun wapenen, en volgden hem.
"Zul je nu spreken?" vroeg de alférez op ontmoedigden toon. Tarsilo schudde ontkennend het hoofd, en weer werd hij neergelaten. Zijn oogleden sloten zich, zijn pupillen bleven naar de hemel kijken, waar witte wolken zweefden.
De als verwelkende oogleden openden zich.... Cecilianus, zei Martialis. Ik ga den Keizer vragen.... Wat, heer? vroeg de knaap mat. Of Cecilius terug mag komen. De knaap gaf een snik van geluk. Hij greep Martialis de handen. O, Martialis!! riep hij, vergetende zijn eerbied. De dichter steeg in. De vrienden, in den tuin, wuifden hem afscheid.
Ik heb 'er reeds een groot gedeelte van aangehaald, en 'er schieten 'er nog wel zoo veel over om op te noemen. Onze ongelukkige soldaten konden daar aan geen weerstand bieden; 'er stierf by aanhoudendheid een groot aantal, zonder hulp, zonder vriend om hun de oogleden te sluiten, zonder een kist om hun gebeente te bevatten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek