Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
Dien dag was heel mijn ziel éen afscheidslied.... Des avonds heb ik mij in slaap geweend, En van mijn weenen ben ik weer ontwaakt. Thans zie ik vreemden, maar Mathilde niet: Ik mis haar, en mijn droomend harte meent, Dat eenzaam dolen het gelukkig maakt....
Toen besloot ze, om in den morgen, aleer iemand was ontwaakt, het kasteel te verlaten. Zóó ging zij heen, voor Ferguut te paard was gestegen. Hij vroeg niet, waar zij was. Hij liet zich den weg wijzen naar de zwarte rots. "Komt gij na uw strijd tot ons terug?" zoo vroeg hem zijn gastheer. "Ik kom terug," antwoordde Ferguut, "zoo ik den horen en sluier heb."
"Hoe! het huis verlaten en ons nog eens opsluiten. Dat nooit. Oom!" zeide ik. Hij scheen mij niet te hooren. "Oom Lidenbrock!" herhaalde ik met verheffing van stem. "Hé! wat is 't?" zeide hij als iemand, die plotseling ontwaakt. "Welnu! die sleutel!" "Welke sleutel? De huissleutel?" "Wel neen," riep ik, "de sleutel van het document!"
TITUS. 't Waar' zeker, ja, wist gij te zeggen, hoe; Pas op, als gij die berenwelpen jaagt; Want de oude ontwaakt, als zij uw naad'ring ruikt; Ze is eng verbonden met den leeuw en maakt Hem spelend, liggend op den rug, in slaap; En als hij slaapt, dan doet zij wat zij wil.
Zij, die werkelijk denken en een geestesleven leiden, vormen de minderheid onder de menschheid. Toch neemt hun aantal van dag tot dag toe en ontwaakt en ontwikkelt zich het gevoel van belangstelling.
En op den drempel was Gwinebant verschenen, gesteund door de artsenij-meesteren. Genezen was hij nog niet, maar toen hij ontwaakt was, na eersten tooverslaap en gehoord had, dat Gawein stierf, was hij van het tooverbedde gerezen... En daar stond hij, op den drempel der poort...... En hoorde Ysabele's woord, dat zij herhaalde: Ik heb u, Gawein, immer liever gehad... dan Gwinebant!
De zakdoek namen ze tusschen zich in en als twee jongens, die onder een brugleuning, steentjes in het water werpen, zoo gooiden zij de stukjes goud door den schoorsteen naar beneden. Liesje was nog niet ontwaakt, de lamp brandde nog. In de bedstee was het ook stil. Alleen de wind bromde en blies den hagel in hun gezicht.
Met opengespalkte oogen blikten wij naar de deur, niet twijfelende, of de tooverheks zou ze gaan openen. Maar nu werd onze aandacht eensklaps op Theresia getrokken. Deze lag met open oogen en ontwaakt; eene ijselijke uitdrukking lijk, als om van onder een pletterend voorwerp los te geraken, en zuchtte met ratelenden gorgel.
Maar zie: het kleine gebied van ons innerlijk leven, dat met onze eigen lantaren wordt toegelicht, is niet meer dan een oppervlakte: afgronden liggen in ons en berghoogten verrijzen, waarvan nu en dan een vermoeden en zelfs een innerlijke ervaring in ons ontwaakt.
"Het was vroeg, zeer vroeg in den morgen. Het scheen, dat u zooeven was ontwaakt. Uw mama sliep nog in den hoek. Het was een zeldzaam schoone morgen. Ik ga daar heen en denk: Wie rijdt daar met dat vierspan? En in het zelfde oogenblik zweefde u mij voorbij, ik keek het venster in en u zat daar, hield met de handen de banden van uw mutsje vast en scheen in nadenken verzonken," zeide hij lachend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek