Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 november 2025
Die ongelukkige was ik. Men droeg mij binnen in het huis van mijn tante en de bekwaamste chirurgijns werden geroepen. Iedereen beklaagde mij en inzonderheid dona Helena, die nu een blik gaf in haar hart.
Zyn meester, dit vernomen hebbende, bewees hem, om hem aan te moedigen, dat wanneer hy voor vier uuren vyf honderd voeten had kunnen afgraven, hy 'er zekerlyk voor zonnen ondergang zes honderd zoude hebben kunnen volëinden. De ongelukkige keerel wierd vervolgens verwezen, om dagelyks dien taak af te werken.
Scholen moeten er kunnen gebouwd en geld moet er voor goed onderwijs kunnen besteed worden, zal er orde en welvaart zijn. Of die tijd voor de ongelukkige Amerikaansche Republieken ooit komen zal? Of ze, zooals een dagblad-correspondent zich onlangs uitdrukte, nog lang zullen moeten bestaan »als afschrik voor de Europeanen, die de Republikeinsche denkbeelden zijn toegedaan«? Wie zal het zeggen?
Eindelijk, daar trad een afdeeling Fransche soldaten het gebouw uit, een tamboer voorop, die den doodenmarsch sloeg. In het midden hompelde, lijkwit, Franciscus Stargardt. Naast hem liep een man, in het zwart gekleed, de veldprediker van het regiment. Hij trachtte den ongelukkige moed in te spreken en hield hem den troost van het Evangelie voor... De commandeerende officier liet halt maken.
Ik heb u een groot deel van mijne lotgevallen juist zóó uitvoerig medegedeeld, opdat gij mij kennen en volkomen vertrouwen zoudt. »Ik hoop u nu afgebracht te hebben van dat ongelukkige idee om dienst te nemen...." »Gij hebt goed spreken, er van afzien is.... het zwaarste niet, maar wat is er voor mij anders te beginnen?" »Laat mij daarvoor zorgen.
»En dat niemand zal kunnen openbaren, wanneer deze ongelukkige overleden zal zijn." »Voorzeker, Mars. Maar laten wij hem in het fortje dragen. Dan zal hij wellicht tot bewustzijn komen... Wij kunnen hem toch niet hier op den oever den laatsten adem laten uitblazen." »Neemt gij de flambouw, master Gilbert," antwoordde Mars. »Ik zal wel kracht genoeg bezitten om hem te dragen."
Het was volstrekt noodzakelijk, zich voor goed te onttrekken aan de ongelukkige verplichting om de vereischte wapenen en ammunitie, over de grenzen der beide naburige rijken, die het vorstendom aan alle zijden insluiten, binnen te smokkelen.
Ik heb meer dan eens gezien, hoe ongelukkige stumpertjes aan dienstboden overgelaten, en achterlijke kindertjes met geweld opgestoomd werden, werkelijk wreed. Sommige jongens zijn lastig, door een verkeerde behandeling of door verwaarloozing, en anderen verliezen hun moeders al vroeg.
"Gij, mijnheer," riep Fix, die ook naderbij was gekomen, "gaat gij alleen de Indianen vervolgen?" "Wilt gij dan dat ik dien ongelukkige laat omkomen, aan wien wij allen ons leven te danken hebben? Ik zal gaan." "Nu dan ... neen, gij zult niet alleen gaan!" riep de kapitein, die ondanks zich zelven was getroffen. "Neen, gij hebt een te edel hart."
Nu drukte de ongelukkige Jakob de hand en zóó krachtig bleef hij die een poos omklemd houden, alsof hij ze nooit meer los zou laten. »Mijn jongen," hikte hij schor,... »het heeft zoo moeten zijn!... Wees jij ten minste verstandiger dan je vader was! Belóóf je me dat?..." Jakob knikte, niet in staat om een woord te uiten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek