Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Met zijne geringe strijdkrachten was hij echter niet in staat om den vijand terug te werpen. Onderweg ontmoette hem een bode van Lodewijk, die hem dringend verzocht, niet overijld te handelen, maar te wachten totdat Willem van Oranje, die reeds aan het hoofd van een talrijk leger stond, zich met hem vereenigde.
Zes weken was hij onderweg geweest, hier om wat eten bedelend, daar om een nachtkwartier in de dorpen, waar hij door kwam. Toen hij aankwam, was zijn toestand zóó, dat men zich dien beter verbeelden kan dan hem te beschrijven.
Men had dus tot den namiddag te wachten. Lang viel Iravati die werkelooze tusschentijd. Was men maar eenmaal onderweg, dan was er ten minste nog eenige afleiding. Nu zat zij onafgebroken te mijmeren over dat ééne enkele, dat met uitsluiting van alle andere gedachten haar bezig hield.
Wij vertrekken aanstonds met het rijtuig van een spaansch koopman, don José Ortiz, naar Albay, en ontmoeten onderweg den beminnelijken gouverneur der provincie, den alcade don Juan Alvarez Guerra, aan wien wij door onze landgenooten, de heeren Grénu en Dudemaine, zijn aanbevolen.
Onderweg ben ik tot uw dienst om den tijd met mededeelingen over en weder te korten: voor 't oogenblik zullen wij den innerlijken mensch gedenken; want na al wat ik verricht heb, roept mijn maag mij toe, dat het tijd is te rampeneeren. Hei ho! Peter!"
Hij sprak die uit tegenover Kees en Teunis, zeggende: »Mannen, in 't naburige dorp weet ik een piano te huur, wilt ge die voor mij halen?« »Och, jawel!« zei Kees. »Vrij rooken onderweg?« vroeg Teunis. Met deze, en nog andere beloften, ongerekend nog veel overredingskunst, gelukte het hem een zestal mannen voor het karweitje bereid te maken.
Hoewel Laura mij niets daaromtrent had gezegd, stelde ik onderweg een schoon compliment op, dat ik mij voornam namens haar te zeggen. Maar het was verloren moeite, want toen ik thuis kwam, zei men mij, dat de markies was uitgegaan. Het was besloten, dat ik hem niet weer zou zien, zooals men uit het volgende hoofdstuk zal vernemen.
Kwam hij mij halen om mij aan Vitalis te geven? Kom, ga mede naar huis, sprak hij. Naar huis! Ik zou vrouw Barberin dus niet verlaten? Ik had het hem gaarne willen vragen, maar ik durfde niet, want hij scheen in een kwade luim. Wij spraken onderweg geen woord. Maar even vóór wij de woning bereikten, stond Barberin stil.
"Donderdag-avond. "Dezen ochtend eerst heb ik uw brief ontvangen. In 's hemelsnaam! Men kan van den Duinendaalschen bode de volmaaktheid niet vergen; en is hij langzaam, hij is ten minste getrouw. Zeer getrouw zelfs, want van uwe twaalf blaadjes is onderweg geen enkel zoek geraakt. Doch stil, het schreijen staat mij nader dan het lagchen, en zoo ik scherts, is het om mijn verdriet te verzetten.
Pas op, dat gij hem onderweg niet voorbijrijdt; want de ellendige slaaf was hier, om zijn gestolen rijkdommen zelfs onder mijn oogen te vertoonen." Met deze woorden steeg de Prins weder te paard, en keerde naar Ashby terug, terwijl de geheele menigte bij zijn vertrek uiteen ging en zich overal verspreidde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek