Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Op zyn bevel geesselde men hen zoo onbarmhartig, dat de Capitain TULLING geraden vond genade voor hun te verzoeken; maar hy ondervond het zelfde lot als ik, zyne tusschenkomst bragt eene geheel tegenstrydige uitwerking voort naar 't geen hy verwagtte.
Ja zelfs August, die in den laatsten tijd wel wat somber en afgetrokken was "geen wonder na de infame behandeling van den ouden despoot" zelfs August die eerst in de onaangename bui drie stuks meubels voor de Oranjezaal onbarmhartig van het lijstje had geschrapt, hij stond verrukt toen hij voor 't eerst een kijkje mocht nemen, en zijn Eva met een kus moest toestemmen, dat, zonder de drie stuks die ze natuurlijk tóch maar komen liet het geheel lang niet zóó zou voldaan hebben.
Met den tramwagen keerden wij naar Bagdad terug; het was de laatste rit van den dag en de koetsier joeg zijn paarden zoo onbarmhartig voort, dat wij in den hotsenden en botsenden wagen letterlijk door elkander werden geworpen. Op de bepaalde plaats derailleerde de wagen en hadden wij een kwartiertje tijd om adem te scheppen. 19 December.
"Och, tante, wees niet boos!" snikte zij; "het is recht kinderachtig van mij, maar ik kan het nu eenmaal niet aanhooren, zooals gij over de bewoners van het slot spreekt; wij hebben altijd zoo vriendschappelijk gespeeld, en het is altijd net of gij die schoone herinneringen onbarmhartig wilt uitwisschen, als gij boos zijt op Army en Nelly." De oude vrouw schudde het hoofd.
Het was of dat alles door dien heuvel kwam, alsof zijn geweten gezwegen zou hebben en de lasten van den ouderdom niet gekomen zouden zijn, als die heuvel maar niet aldoor was aangegroeid. Eindelijk zat hij er den ganschen dag naast en hield de wacht. Maar de menschen waren onbarmhartig: 's nachts werden er altijd nieuwe takken bijgegooid. Op een dag komt Gösta Berling langs den weg.
Hoe lange zal hij hier gelijken ongestild Een sneeuwen beeld, dat in de zonneschijn versmilt ? Hoe blijft hij dus van God verworpen, droef en smartig? Wien heeft de Hemel ooit geweest zoo onbarmhartig?
Het zij zoo! men gebruike er zoovele men behoeft, "slechts neme men liever de italiaansche dan de russische spelling tot voorbeeld," is mijn antwoord. En waar ik vooral op zou willen aandringen, men sluite toch niet onbarmhartig in eene kooi, wie in staat zou zijn eigen wieken te kleppen.
Men verdrong elkander, zeer ernstig van gelaat, zelfs ter wille van het kleinste staanplaatsje, onbarmhartig voor wanhopige lotgenooten, onder wie vele dames, met een overspannen zenuwachtigheid en een bont gefladder van lichte toiletten den tram omliepen, turende door de glazen of zij wellicht nog een zweem van een open plekje bespeurden.
"Ja, onbarmhartig," zei de bisschop. "Wat denkt ge van Marat, die de guillotine met handgeklap toejuichte?" "Wat denkt gij van Bossuet, die voor de dragonnades een Te Deum zong?" Dit antwoord was hard, maar het trof het doel met de kracht van een werpspies. De bisschop ontroerde en wist niet wat te antwoorden; hij gevoelde zich gekrenkt, dat Bossuets naam op deze wijze werd aangehaald.
Toen werd hare driedubbele bitterheid tot wanhoop, de zwarte wanhoop, de nacht, waardoor hare oogen zochten te dringen om iets te zien, waarin zij niets zagen, niets, en zij kermde zacht, en wrong hare handen, ineengezonken voor het venster en turende naar de trammen, die, onbarmhartig, met hun gerinkel van bellen, reden, heen en weêr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek