Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
De straatlanteeren speelde heel stillekens met vierkante lichtjes langs de beloken venstergordijn. De aanhoudende slagen van 't noodlot hadden gevaarlijk tante Olympe aangetast en, in haar ouden geest, was ze een dwazen schrik aan 't voederen. Al wat gebeurd was, al 't leelijke en 't onherroepelijke, vond een oorzake in den onregelmatigen toestand van Romaan en Madeleen.
Hij is nu buiten zijn gedachten versmeten. Goedele weerde zich zachtjes af. Wilt ge niet? bad tante Olympe en hare lippen vielen in diepe droefenis neerwaarts, zoodat naar dezen nieuwen rimpel al de andere te gelijk negen, een beeld stichtend van onzeglijke smert. Goedele troostte haar dat was niet zoo erg, en God hield zich niet zoo bepaald bezig met schadelijke uiterlijkheden. Schadelijk?
Dat lag zoo verre van haar. Goedele vroeg, lage sprekend: Wiezeken?... Tante Olympe zeeg neer op een stoel en bracht haren voorschoot over haar wezen. Goedele moest nevens haar gaan zitten en herhaaldelijk vragen nog, eer het oude wijveken haar geween kon breken.
Ze vouwde hare vereelte handen op haren schoot te gare en voortdurend tuurde naar het effen geluchte, met schokjes zeggend: En zoo gaat Wiezeken eruit ... en zoo zal ik eruit gaan ... en zullen wij allemaal eruit gaan.... Is mijnheer Ameye hier? Tante Olympe begon te tateren en haar kaken glansden op, zonder overgang. O ja! die goeie mijnheer! Ze sprak met bewondering en dankbaarheid over hem.
Dat komt wel ... later, zei Madeleen. Maar de dagen verliepen in grijs verdriet en tante Olympe broeide hare angsten. Ze zat nu uren lang, binst den nanoen, te bidden en te peuteren om de korrels van haren paternoster. Dat en stilde haar niet.
Zou hij verder spreken? Zou hij in een vallend gezegde uit hem gooien wat zij wist dat er droomend gebeurde? Ze werd uitermatelijk bang en hare vingeren schoven bibberend overeen. Ze boog zich algauw over tante Olympe en schudde haar ruw wakker. Het wijveken hief scheef omhooge haar afgemat gezicht en keek verward op. Hein? 't Is late nacht, zei Goedele. Ik moet naar huis.
Ze zei 't met vastheid en was seffens tevreden dat er zoo simpellijk een uitlegging was voor dat angstig bedrijf in haar hoofd. Ze merkte dan dat tante Olympe heel scheef gezakt was en ganschelijk weggedommeld. Ze had nog een flauwen lach en verdween. Ameye bleef zitten en Goedele zette zich lijk te voren rechtover hem.
Ze antwoordde koud dat hij zich eigenlijk geen moeite moest geven en gerust daar blijven kon, als hij eerst zóo van plan was. Hij vroeg: Wat kan ik hier doen? Elkendeen slaapt en gij zijt weg.... Tante Olympe kwam op hare teenen her binnen, teeken doende dat alles rustig was, en Goedele werd buiten reden haastig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek