Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
»Omdat zij met geweld thuis werd gehouden door Bill, den man, waar zij vroeger al van verteld had,« antwoordde Noah. »En wat verder over hem?« riep Fagin. »Wat verder over den man, waar zij vroeger al van verteld had? Zeg hem dat, zeg hem dat.«
Charlotte's vuist was niet van de kleinste, maar alsof deze vuist nog niet voldoende in staat was Oliver's razernij tot kalmte te brengen, stormde juffrouw Sowerberry de keuken binnen en hield hem met één hand vast, terwijl zij met de andere zijn gezicht bewerkte. Bij dezen gunstigen stand van zaken stond Noah op van den grond en begon hem van achteren te stompen.
Fagin trok hem achter een afgeschoten hoek, waar een gordijn voor hing en zij hielden den adem in, terwijl Nancy op een paar voet afstand van hun schuilplaats voorbij kwam en naar buiten ging door de deur, waardoor zij waren binnengekomen. »Pst!« riep de jongen, die de deur openhield. »Dou!« Noah wisselde een blik met Fagin en snelde naar buiten.
Een derde zee, geweldiger dan alle andere die hij tot dan toe gezien had, gooide de kerk in de lagune, en ze dreef weg naar lij, de duisternis in, half onder water. Ze deed hem werkelijk denken aan de ark van Noah. Hij keek rond om het huis om kapitein Lynch te zoeken, en merkte tot zijn verrassing dat het weg was. Waarlijk, alles gebeurde snel.
Geheel in beslag genomen door dit onschuldig vermaak, legde Noah zijn voeten op het tafellaken en trok Oliver bij zijn haar en zijn ooren, gaf als zijn meening te kennen, dat Oliver een kruiper was, maakte verder gewag van zijn plan te komen kijken als Oliver opgehangen werd en meer dergelijke liefelijke plagerijen, want Noah was een kwaadaardige, ongemanierde jongen, door de publieke liefdadigheid opgevoed.
»Of om militairen,« opperde Noah. »Nee, nee,« zei juffrouw Sowerberry, die zich nu Oliver's ouden vriend herinnerde. »Loop gauw naar meneer Bumble, Noah, en vraag hem dadelijk hier te komen; er is geen minuut te verliezen. Ga maar zonder muts! Gauw! Houd onder het loopen maar een mes tegen dat blauwe oog van je. Dan zwelt 't niet op.«
»Jij weet zeker niet wie ik ben, weesjongen?« ging hij voort, terwijl hij met voorbeeldige waardigheid van het paaltje af kwam. »Nee, meneer,« stemde Oliver toe. »Ik ben meneer Noah Claypole,« zei de jongen, »en jij staat onder mij. Neem de luiken af, luie rekel!«
Bumble in, met een glans van genoegen in zijn koude oogen. »Hij is toch niet weggeloopen, hij is toch niet weggeloopen, Noah?« »Nee meneer, nee. Niet weggeloopen, maar hij is gek geworden,« antwoordde Noah. »Hij wou me vermoorden, meneer; en toen wou hij Charlotte vermoorden en toen de juffrouw. O, wat doet 't 'n pijn! Om van dood te gaan, meneer!«
»Niet bijzonder,« antwoordde Charlotte. »Ik zie ze liever jou eten, Noah, dan dat ik ze zelf eet.« »Och!« zei Noah peinzend, »wat gek!« »Neem er nog één,« zei Charlotte. »Hier is er een met 'n prachtige, fijne baard!« »Ik kan er geen meer naar binnen krijgen,« zei Noah. »'t Spijt me genoeg. Kom hier Charlotte, dan krijg je een zoen.« »Wat!« riep Mr.
Claypole langzaam, »maar 't is geen werk dat wat oplevert.« »Dat 's waar!« gaf de Jood toe, terwijl hij nadacht of scheen na te denken. »Nee, dat gaat niet.« »Wat denkt u dan?« vroeg Noah, en keek hem verlangend aan. »Iets sluiperigs, dat vast werk geeft en niet meer gevaar dan of je thuis bent.«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek