Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Te Queenstown ging een van mijn nieuwe kennissen, mijnheer Lennox, van boord en toen ik iets zei over de meren van Killarney, zuchtte hij, en neuriede, terwijl hij mij sentimenteel aankeek: "Wie kent haar niet, Kate Kearny? Zij woont aan het meer van Killarney; Voor haar blik, vol van glans, Taant de zon aan den trans; Maar noodlottig is 't oog van Kate Kearny." Belachelijk, hè?
Haar los en gescheurd hemd viel soms tot onder haar borst. Zij verschoof de stoelen, verplaatste de toiletzaken die op de commode stonden, raakte de kleederen van Marius aan en snuffelde in alle hoeken. "Ha!" zeide zij, "hebt ge een spiegel?" En zij neuriede, als ware zij alleen geweest, liedjes uit vaudevilles, vroolijke refreins, die door haar holle, heesche stem afschuwelijk klonken.
Het waren oude melodiën van toen zij nog niet getrouwd waren, kleine refreintjes van de straatorgels uit haar jeugd, een liedje, uit zijn jeugd, dat haar vader wel eens neuriede, het waren alle kleine oogenblikken van kleine teêre aandoening, een buitengewoon innige handdruk van haar vader op een avond, het op straat ontmoeten van een meisje, dat zij langgeleden had gekend, het terugzien van dezelfde huizengevels van vroeger na een lange afwezigheid, de eerste boeket van Jozef, eens, toen zij jarig was, een mooye bladzijde uit een mooi leesboek, de oprechte hartelijkheid van Jans in zekere omstandigheid, die, zonder tot herinnering te worden, een dierbaren nevelgrond spreidden onder haar mijmering.
Oom Frans stond bij de open deur van de huiskamer en neuriede nog: hut, hut, paar-re-tje! Hij had haar best eens te hulp kunnen komen in plaats van daar maar glimlachend, met zijn sigaar in zijn handen, te blijven neuriën. Helle wilde nog iets zeggen, doch toen sloot zij zijn mond met een kus en zeide: "Nu zal ik je eens iets vertellen.
Eerst had zij één van de liederen opgeslagen, die zij het meest neuriede: "Waar twee elkander vonden, daar bouwt men op veilig strand; Twee glijden al zingend de zee in, één duwt de boot van land." Doch toen had zij plotseling de muziek uit haar handen laten glijden en was in gedachten vervallen.
"Dat is verbazend belangrijk!" riep Pols. "Oui, le conte est fort bon, Il faut en rire." neuriede Torteltak. "Ik zal u de echtheid van mijn verhaal bewijzen," zei de vrouw. "Voor in de grot heb ik nog het boek, en gij zult zien, dat er een blad uitgescheurd is." Torteltak kon bij zulke evidente bewijzen niet blijven twijfelen.
En met haar warme lippen dicht tegen zijn oor, fluisterde zij: "Ik beloof je, dat je ze op onze zilveren bruiloft allemaal hebben zult." En zij neuriede: "Eens, in den Herfst van het Leven, gebroken, oud en grijs, zingen wij de oude woorden op de oude bekende wijs." "Ken je dat?" "Ja, maar ken jij d
Later zal de herinnering aan jou voor hem zijn als die bloemen, welke men frisch en geurend tusschen de bladeren van een boek legt, en die men veel, heel veel later terugvindt, verwelkt, verkleurd en dood, maar toch nog altijd met een onbestemden geur van haar eerste frischheid." Op een avond, dat Mimi zacht een melodie neuriede, vroeg vicomte Paul haar: "Wat zing je daar, lieveling?"
De thee was gezet, een bleek-blauw doorzichtig dun kolommetje stoom rees naar boven uit de tuit van de theepot en werd een mistslangetje of wolkte wech in de kamer, als Jozef zijn koerant bewoog of diep ademhaalde. In een hoek neuriede het theewater.
Als onbewust stond zij dan van de bank op, neuriede zacht met hare gebroken stem een recitatief, een fraze uit een Italiaansche aria en bewoog zich in hare kamer, als speelde zij een rol... Zij acteerde, zij rekte hare armen met wendingen van wanhoop of strekte ze smachtend uit naar een vluchtenden geliefde; zij zeeg op hare knieën neêr en verbeeldde zich voortgesleept te worden, hoewel zij om genade smeekte.... Verschillende rollen verwarden zich in haar brein: Marguérite, Juliette, Lucie, Isabelle, Mireille.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek