Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Bemerkende dat hij geen licht aan had, vloog zij naar beneden om een kaars te halen. Zij scheen de persoon te kennen, welke zij medebracht, want zij was beurtelings vleierig en eerbiedig. "Zie zoo," zeide zij, zich verwijderende, "nu kan u praten, zonder dat iemand u storen zal." Nantas die overeind was gesprongen zag de dame verwonderd aan. Zij had haar voile opgeslagen.
Nantas bleef alleen, verpletterd rond starend in de ledige ruimte om zich heen. Germain kwam binnen en legde een brief op zijn schrijfbureau. Hij opende hem werktuigelijk en doorliep hem vluchtig. Deze brief, eigenhandig door den keizer geschreven, benoemde hem in complimenteuse woorden tot minister van financiën. Ternauwernood begreep hij, wat hij las.
Nog worstelden zij samen, toen baron Danvilliers de deur opende. Nantas liet oogenblikelijk Flavie los en riep uit: "Mijnheer, ziehier uw dochter, die de armen van haar minnaar zooeven heeft verlaten .... Vertel haar dat een vrouw den naam van haar man niet mag bezoedelen, zelfs al bemint zij hem niet en al is haar eigen eergevoel zoo klein, dat dit geen beletsel voor haar is."
Nantas stond op, aangetrokken tot dezen afscheidsgroet der zon. Hij ging sterven en voelde een behoefte in zich ontwaken naar licht. Een oogenblik boog hij zich voorover. Bij den draai van een laan, achter het dichte groen, had hij wel eens een jong, blond meisje bemerkt, slank en statig, trotsch als een prinses.
Nantas naderde hem weder en vroeg hem opnieuw pardon. Hij had echter zijn koelbloedigheid verloren, hij stotterde en verwonderde zichzelf over zijn onhandige woorden. "Ik heb mijn heele zaak verloren", liet hij zich hardop ontglippen, toen de president vertrokken was. "De portefeuille gaat mij ontsnappen".
Nantas schelde. Hij scheen bezorgd. "Germain," vroeg hij, "weet je ook of mevrouw al thuis is?" Toen de man antwoordde dat hij 't niet wist, beval hij hem naar de kamer van zijn vrouw te gaan. Germain vertrok echter niet. "Pardon, mijnheer," fluisterde hij, "al geruimen tijd wacht de president van den ministerraad om binnen te komen."
Juffrouw Chuin nam acht dagen bedenktijd, doch eindigde met hem te beloven te doen wat in haar vermogen was; zij zou tienduizend francs ontvangen, als zij hem op een avond in de kamer van Flavie verborg. Den volgenden morgen zocht Juffrouw Chuin Nantas op. "Wat hebt ge voor nieuws?" vroeg hij verbleekend. Zij wilde haar doel bereiken langs een omweg. Mevrouw had ongetwijfeld een liaison.
Op 't oogenblik was dit kabinet het zijne; nadat hij zich met zijn schoonzoon en zijn dochter had verzoend, had de baron hun het gansche huis overgelaten, voor zichzelf slechts een klein paviljoen behoudende aan het andere einde van den tuin, uitziende in de rue de Beauxe. In tien jaren tijds had Nantas een der hoogste financiëele en industriëele plaatsen weten in te nemen.
"Neen een jong meisje, schoon en rijk, van deftige familie, die u in eens in staat zal stellen de hoogste sporten van den maatschappelijken ladder te betreden." Nantas lachte niet meer. "Tot welken prijs?" vroeg hij, instinctmatig zachter sprekende. Nantas' eerste opwelling was de koppelaarster de deur uit te smijten. "'t Is een laagheid, wat gij mij daar voorstelt," fluisterde hij.
Zij zag hem tegenwoordig zoo dikwijls aan; er was niets teeders in haar blik, doch zij scheen tot diep in zijn hersenen te willen doordringen. Nantas onderstelde dat zij vreesde voor verraad, hij veinsde zich daarom zoo opgeruimd mogelijk en sprak levendig over zijn plannen, waarvoor hij allengs ook den baron wist te winnen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek