Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Max Müller is dood, wij kunnen hem niet hier roepen, om hem die weldaden van dat gebruik te laten zien. Men heeft ons willen wijsmaken, dat niet trouwen, niet alleen een schande, maar ook een groote zonde is. Men heeft 't ons meermalen gezegd. O! er wordt met zoo'n minachting gesproken van de ongetrouwd gebleven vrouw!
Nu ja dan, gisteren-middag vóór het eten ben ik met moeder naar de stad gereden en hebben wij ons hart opgehaald aan de heerlijkheden van de Wed. Muller en Cie.
Voor hij evenwel iets verder zeggen kon, nam de huisheer het woord en zei, met minachtend gebaar op de klei-pop wijzend: Dat's ook een mooie jongen geweest, die Muller. Hè, wat? U zegt Muller, hoor ik goed? Ja natuurlijk, is 't 'm dan niet? 'k Bedoel de dichter, die is 't immers? Ja zeker! zeker! maar.... Hij lijkt sprekend: Zoo-o! Ei! Frappant!
De oude mevrouw Muller riep: »Als de wereld maar eens wist, wie je bent!" of zoo iets. Ik klopte aan, omdat ik er niet meer van hooren wilde, en ik merkte duidelijk, dat er wat aan haperde .... enfin, dat er hier iets heel geheimzinnigs is. Wat moeten we daar nu aan doen?" De drie dames zwegen eene poos.
Ze zijn heel wel tevreden, en hebben beloofd hun best te doen!" »Dat is ten minste goed nieuws!" merkte Suze op. Mevrouw Muller Belmonte bleef beweegloos in elkaar gedoken zitten. Haar zwager, de Amsterdamsche kolonel, kende den omvang der familierampen ten volle.
H.P.N. Muller, Azië gespiegeld, I, bl. 371. Zie Bijlage I k. Dagr.
Dus u zou hem dadelijk herkennen? vroeg Giovanni. Dèt is te zeggen jae en neen èls U me niet gezegd hèd, we gaen Muller's buste zien, zon ik niet zeggen, dèt dit Muller wes.
Ze is net als papa was, want ze zorgt alleen voor zich zelve! Suze is handig genoeg, dat is waar.... Och kom, stel je maar voor, dat we een vergeefsche reis gemaakt hebben!" Mevrouw Muller Belmonte zuchtte diep.
»Niet overdrijven, mama! We kunnen Suze misschien wel missen, als we maar saam dapper de handen uit de mouw steken!" Mevrouw Muller Belmonte boog het hoofd. Het denkbeeld, dat ze tegen onverdiende armoede zou moeten worstelen op hare jaren, maakte haar diep ongelukkig. Zwijgend ging zij weer naar haar stoel. Hare oogen waren vochtig geworden.
We stonden juist op 't punt hierheen te gaan, toen mijn vriend Coquenard 't magazijn kwam inloopen. Zoodra hij hoorde, wat we bij je gingen doen, zei hij: dan ga ik mee, want Muller was een intieme, goeie vriend van me, niet waar Coquenard? Zeker 's Oui certainement, 'k 'ebbe monsieur Mullere so dikwijlse keziee. O! 'ij was 'n éminente poéte un homme charmant. Isse dat y? Hij wees op de buste.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek