Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
Zijt ge van den duivel, wijk van mij." De nevel week. In de verte hoorde hij een milde stem, zeggend: "Ken je me dan niet weer? Ik ben mooi-Ann! Morgen wacht ik nogmaals." Den volgenden avond keerde hij terug. Door den dag had hij geworsteld als door een breeden stroom, welks vaart tegen hem was gewend.
Ze had zijden schoenen aan met zilveren gespen, of ze ten dans ging. Om haar blanken hals droeg ze een ketting van paarlen. Hoe wist hij, dat haar oogen blauw waren? Het was toch een avond schemerend en onwezenlijk, waarin geen kleuren standhielden. Wat was mooi-Ann anders dan een nevel? Hij stond stil. Zij was na zijn woorden geweken. Ze was niet van God. Van den duivel was ze.
Het zou wel een groote steen zijn, die in de kolk werd geworpen. Soms deden dat de jongens uit het dorp, hoewel het eigenlijk al te laat was, om dat te denken. De stilte kwam terug. Het was niets geweest. Den volgenden ochtend vond men het lijk van mooi-Ann tusschen de biezen. Zeker had zij zichzelf gedood. Wie durfde den jonker bij Biljoen te verdenken! Twee jaren waren voorbijgegaan.
Heb je nog nooit in je leven van een meisje gehouden?" "Nee nog nooit." "Heb je nooit van me gehoord?" vroeg ze weder. "Nee nooit!" "Ik ben mooi-Ann van Velp. Er is niemand in 't dorp, die me niet kent." Haar liefelijke glimlach verkwikte hem. Hij gevoelde, hoelang hij gezworven had, en hoe mat hij was. Hij wilde in haar armen droomen, terwijl zij hem aanzag.
Wat bleef er over van het meisje, dat boschbessen had geplukt, om haar brood eerlijk te verdienen? Er woonde op het kasteel bij Biljoen een oude meid, die ijverzuchtig was, dat mooi-Ann een dame werd, en haar bevelen mocht. Vroeger had zij het meisje wel gekend als een arme deerne, gelijk aan de anderen in het dorp. Moest ze haar nu bedienen, als was ze van adel?
Het zou 't beste zijn, dat hij terugkeerde. Waarom toefde hij? Aan 't eind van het bosch wachtte hem mooi-Ann. Ze hield haar armen naar hem uitgebreid, en diep haalde hij adem, voor hij zijn weg naar haar vervolgde. Nadat hij haar dichterbij was gekomen, zweeg hij; hij vond de woorden niet, welke hij den avond te voren had gezegd: "Zoo ge van God zijt, kom nader.
Mooi-Ann was nu vlak bij den jongen. Ze wenkte hem, hij volgde. Het meisje riep zijn naam. Hij zag niet om. Hij liep rustig zijn noodlot tegemoet. Aan den vijver beidde mooi-Ann hem. "Kom," fluisterde ze, "ik heb je lief." Thans weder werd ze een nevel, sluierend over het water. Langzaam boog hij zich voorover. "Kom." Hij liet zich in den vijver vallen. Toen hoorde 't meisje een schaterenden lach.
Dan roepen ze en 't klinkt droefgeestig, daar zij zich niet thuis gevoelen binnen deze vijandige wereld: "Mooie boschbessén. Prachtige boschbessén," heel langgerekt, in eentonigen deun. Wie het eens heeft gehoord, vergeet het niet. Sommigen zeggen, dat mooi-Ann de dochter was van den heer van Velp , en dezen vertellen, dat het lange jaren geleden is geschied. Maar dit is nietwaar.
Een bliksemstraal laaide langs den hemel, schoot naar de aarde, en doodde den jongen. De vader was ongedeerd. Twee dooden volgden de gedaante. Achter hen klonk de wanhopige klacht van den man. "Laat mij nu ook sterven. Neem mij nu ook mede." "Kom," fluisterde de gedaante. "Het schip wacht ons weder. Over dertig jaar kom ik bij den man terug. Dertig jaar heeft hij nog te leven." Mooi-Ann van Velp
Een hevige pijn was zijn angst, want thans zou 't alles anders worden. Hij hoopte, dat het lang zou duren, voor hij zijn meisje weer zou zien. Ze kwam reeds voor den middag, en, toen hij haar zag, bedacht hij schamper, hoe ze van mooi-Ann verschilde, in gelaat en kleeding. Haar stem klonk hem ruw. Had hij vroeger van haar gehouden? "Was je gisteravond ziek, dat je niet kwam?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek